'Grote droom valt in duigen'
ZWAAG - Ze voelde het natuurlijk al aan op haar klompen, maar dinsdagavond werd het definitief: de horeca moet voor vier weken de deuren sluiten. Daphne Bakker, eigenaar van De Witte Valk in Zwaag, hoopte nog op een sluiting om 18.00 uur, maar helaas. "We zijn wéér de dupe", zucht ze.
Sluiting De Witte Valk grote strop voor hele dorp
"Weet je wat het is? Deze beslissing voelt zo tegenstrijdig. Ik begrijp niet dat de horeca de deuren moet sluiten en dat andere openbare gelegenheden wel gewoon open mogen blijven. Ik zie het verschil niet. De horeca is echt niet de enige bron van besmetting. Vooral de laatste zes weken, toen we merkten dat het aantal besmettingen weer begon te stijgen, zijn we echt heel streng geweest. Kijk maar om je heen, je ziet het: maximaal vier krukken aan één tafel en de ruimte tussen de tafels zelf is anderhalve meter. We hebben echt ons best gedaan. Met de sluiting om 22.00 uur kon ik ook prima dealen. Ik had in ieder geval wat leven in de tent. Ik ben een horecaondernemer; ik wil gewoon graag ondernemen. Nu valt er weer een gat, ook voor het personeel." Wat dat betreft heeft Daphne een moeilijk eerste jaar. Afgelopen 1 januari nam zij De Witte Valk van de vorige eigenaar open. "Ik hoor mezelf nog zeggen bij de opening: 'dit is een droom die werkelijkheid wordt'. Nou, die ligt nu dus in duigen."
Of de sluiting van de horeca veel zin zal hebben, kan Daphne moeilijk zeggen. "Dat we nu even dicht moeten, kan ik nog enigszins begrijpen om te meten of het aantal besmettingen omlaag gaat. Maar wat gebeurt er daarna? Die onzekerheid is frustrerend. Ik heb voor de komende maand een aantal feesten moeten afzeggen, maar mensen durven ook voor volgend jaar niets te plannen. Niemand weet hoe de situatie dan is. Ik wil weten waar ik aan toe ben. En niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn personeel, de verenigingen in het dorp die ook afhankelijk van mij zijn en natuurlijk de mensen in het dorp. Een deel van hun sociale leven valt met de sluiting weg. Het stukje saamhorigheid en het dorpsgevoel dat ze hier vinden zijn zó belangrijk." "Weet je wat het ook is?", gaat Daphne verder. "Toen we nog open waren, hadden we nog enigszins de controle over die anderhalve meter. Al was dat soms ook lastig hoor; de afgelopen tijd was ik én horecaondernemer, én handhaver én politieagent. Dat is natuurlijk niet wat ik wil. En toen we om 22.00 uur moesten sluiten, zag je daarna hele groepen samen vertrekken om vervolgens thuis verder te borrelen. Dat is toch ook niet de bedoeling? Ik hoop daarom nu echt dat mensen gaan beseffen dat het menens is en dat er nu écht wat moet veranderen. Alleen dan heeft de sluiting van de horeca zin gehad. Ik hoop dat het bij deze vier weken blijft. Ik heb gelukkig een buffertje, maar dat raakt ook een keertje op. Langer dan dit moet het dus echt niet duren."