Slaap

Onze hond wordt een jaartje ouder en zoals dat gaat, komt ook bij hem de ouderdom met gebreken. Opstaan en lopen gaan moeilijker en hij wordt wat trager. Dat geldt zelfs voor het leegeten van zijn bak en dat zegt wat in het geval van onze Beau. Het is niet anders. Het hoort erbij. Maar, en hier volgt een hele grote maar, wij waren er minder blij mee dat hij deze zomer elke ochtend om vijf uur begon te janken. En niet beschaafd en stilletjes, nee, Beau ging er flink tegenaan. Het ging door merg en been en ik kan u zeggen, je doet geen oog meer dicht.

'Buiten scheen de zon en wij zaten binnen met de lamp aan'

Negeren

Negeren, zeiden de mensen om ons heen. Dat is vaak het beste. Wij negeerden twee weken lang. Het hielp niet. We gingen met van alles en nog wat aan de slag. De keuken werd helemaal verduisterd. Met zwart karton. Buiten scheen de zon en wij zaten binnen met de lamp aan. Je hebt het er allemaal voor over. We gaven hem ‘s avonds extra voer en lieten hem langer uit. Het hielp allemaal niets.

'Beau is niet meer zo sterk en leunt wat meer op ons'

Verlatingsangst

Verlatingsangst, zei de dierenarts. Beau is niet meer zo sterk en daarom leunt hij nu wat meer op ons. Dat vinden wij ook helemaal niet erg en we begrijpen het maar al te best, maar we benadrukten dat het toch prettig zou zijn als dit proces zich wat stiller kon voltrekken.

Kalmerend

We kregen een apparaat voor in het stopcontact mee. Het verspreidt de geur van een moederhond en dat werkt kalmerend. Mensen ruiken het niet. Nou kan je natuurlijk heel wantrouwig zijn en denken dat er dan misschien ook wel niets is, maar zo zitten wij niet in elkaar. Het ding ging in het stopcontact en Beau kreeg daarbij een kalmerend voedingssupplement.

'We konden wel op onze knieën vallen van dankbaarheid'

Dankbaar

Ik heb de dagen daarna flink aan dat apparaat gesnuffeld en het voedingssupplement gegoogeld, want Beau ging stug door. Het heeft tijd nodig, las ik. Dit soort dingen gaan niet van de ene op de andere dag, ook al zou je dat nog zo graag willen.


En jawel, op dag vijf begon Beau om half zeven te janken en de dag daarna om zeven uur. We konden wel op onze knieën vallen van dankbaarheid. En nu zijn wij om vijf uur wakker. Door de hitte, maar dat gaat ook wel weer over.