Bankpas

Een paar weken geleden ontving ik van de bank een brief met daarbij een nieuwe bankpas. De oude was aan vervanging toe.

Nu moet ik ter verdediging van mijzelf misschien even melden dat die brief aankwam in een periode waarin de ene na de andere instantie een fout maakte. Een online-winkel stuurde mij de verkeerde kleur dekbed toe en de monteur die in zijn mail heel duidelijk had vermeld dat hij dinsdagmiddag tussen 13.00 uur en 15.00 uur langs zou komen, stond plotsklaps om 8 uur ’s ochtends voor de deur. En daar is een mens niet altijd op voorbereid, zal ik maar zeggen.

Dus toen die brief van de bank kwam en ik aan de brief gehecht een bankpas zag met daarop een onbekend rekeningnummer en een onbekende naam, werd ik overvallen door een gevoel van woede en ongeloof. Kon dan helemaal niemand zijn werk meer goed doen? Een bank nog wel! Het spreekt toch voor zich dat zorgvuldigheid juist daar te allen tijde voorop moet staan. Ik haalde drie keer diep adem om te kalmeren en greep pas daarna de telefoon. Niemand is immers gebaat bij een door emotie overspoelde klant.

Natuurlijk had er op dat moment een belletje moeten rinkelen

Ik deed mijn verhaal. Aan de andere kant werd rustig geluisterd. De vriendelijke dame kon zich een dergelijke fout nauwelijks voorstellen, maar vroeg mij toch of ik de gegevens op de pas wilde voorlezen. Luid en duidelijk las ik de onbekende naam voor en het onbekende rekeningnummer dat eindigde op 0123 4567 89. Natuurlijk had er op dat moment een belletje moeten rinkelen, een heel luid belletje, maar dat gebeurde niet. Misschien was ik te boos of nog niet helemaal uitgeslapen, wie zal het zeggen.

Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. ‘Maar dat is uw pas niet’, zei de dame uiteindelijk. Dat had ik potjandorie ook wel begrepen. Daarom belde ik!

Weer bleef het stil. De dame had er moeite mee, dat was wel duidelijk. 'Mevrouw,’ zei ze voorzichtig, ‘uw pas zit vastgeplakt aan de andere kant van de brief.' Ze twijfelde even. 'Wat u zojuist oplas, is een voorbeeld.’

Het kwartje viel

Ik bekeek die pas nog eens goed en met heel andere ogen las ik het rekeningnummer, 0123. Het kwartje viel. Het was geen echte pas. Het was een foto van een pas, met een schaduwrandje eromheen waardoor het toch werkelijk leek alsof er een bankpas op het papier geplakt zat. Ik draaide de brief om, bijna in de hoop dat ik daar toch nog een verkeerde pas aan zou treffen. Dat was natuurlijk niet zo. Ik zag mijn eigen naam en mijn eigen rekeningnummer. Snel bood ik mijn verontschuldigingen aan. De vriendelijke dame zei dat het wel vaker gebeurde, maar ik kon wel horen dat ze dat alleen uit pure beleefdheid zei.


Ik hing op en keek nog eens naar die brief. Dat schaduwrandje, als dat er nou niet gezeten had…