Tropische zomer Giselle Ecury
Voor veel mensen een genot, voor velen ook niet. Van oudsher zijn wij een volk dat graag praat over “het weer”. Helaas is dáár nu juist van alles mee aan de hand.
Laatst bekeek ik een uitzending van “Tegenlicht”, een programma dat o.a. kritische kanttekeningen plaatst over van alles en nog wat aangaande het milieu. Deze aflevering vond ik nogal confronterend, maar ook een waarheid als een koe. Want wanneer onze behoorlijk verkwistende levensstijl zou doordringen tot alle werelddelen, dan vreest men dat we met zijn allen met planeet Aarde en al voor eeuwig terechtkomen in – tja, waarin eigenlijk? In de hoop dat er misschien op de restanten nog wat groeit, bloeit en leeft, zodat mens en dier helemaal opnieuw kunnen beginnen, maar dan behoudend?
Helaas kon ik er niet aan ontkomen gaandeweg het programma van “Tegenlicht” voor misschien wel het eerst van mijn leven de altijd toch positieve moed te laten zakken. De sympathieke Marjan Minnesma, directeur van de organisatie Urgenda, die met haar diverse teams verschillende visies en actieplannen heeft ontwikkeld om binnen afzienbare tijd te kunnen omschakelen naar een duurzamere energievoorziening, was regelmatig aan het woord.
Het gaat er bij Urgenda om, dat de volgende generaties nog voldoende grondstoffen zullen hebben voor een prettig leefbare aarde. Welzijn zou belangrijker zijn dan welvaart, met een rijkere invulling van “groei” dan dat het zou draaien om “steeds meer-meer-meer”.
Een kooltje naar mijn hand. Want al jaren vind ik, dat we met zijn allen aan het doordraaien zijn. Geen beter leven dan een sober leven, waarbij je volop kunt genieten van de dingen die er écht toe doen, zoals met familie of vrienden van werkelijk gezond eten en drinken zonder overdreven gedoe, waarbij een goed glas wijn weer een feestje wordt in plaats van dagelijkse sleur. En datzelfde geldt voor uit eten gaan of het zitten op een terrasje, vind ik. Soms heel leuk, maar regelmatig? Mwah, nee, dat kan me niet bekoren. Geen beter terrasje dan het mijne, waar ik de vogels hoor kwetteren en fladderen, waar ze badderen in een schaaltje en opvliegen met de bijen en vlinders. Daar heb je nou nooit ergens last van, terwijl ik op een terras wel eens achter mijn oren moet krabben.
Alles moet geproduceerd en gebotteld worden, veroorzaakt industriële vervuiling en logistieke rompslomp, terwijl aan de andere kant van de wereld mensen nog niet eens één gezonde maaltijd per week kunnen eten, waarvoor ze uren in de rij moeten staan. Hoe oneerlijk is dat? Om over de vele dieren te zwijgen die ten behoeve van onze levensstijl het loodje moeten leggen, zoals de schubdieren, die ernstig bedreigd worden met uitsterving. Omdat medicijnen, gemaakt van die schubben, tegen bloedklonters en artritis t.g.v. een ongezonde levensstijl zouden werken. Hun vlees wordt ook gezien als een delicatesse – walgelijk. Beschikken we niet al over tevéél vlees dat heerlijk op smaak gemaakt kan worden? Inmiddels blijkt gelukkig dat de medische kracht van die schubben nooit bewezen is. China erkent ze niet langer als ingrediënt voor traditionele geneesmiddelen. Nu moeten de beschermers van deze aandoenlijk lieve dieren nog de consumenten zien om te vormen… Overigens is dit dier vrijgepleit van de coronabesmettingen, aldus de Volkskrant van 14 mei 2020. Een andere boosdoener is al gevonden.
Leuker kon ik het deze keer niet maken. Dát moeten we sámen doen. Behoudend. Met véél waardering voor wat we nu gewoon vinden. Worden de zomers vanzelf minder tropisch, maar ook mooi!