Kinderen voor kinderen
Unicef, de organisatie die zich al zolang ik me kan herinneren inzet voor het welzijn van kinderen, was de afgelopen dagen regelmatig in beeld. Typ je via Google de naam in, dan zie je interessante zinnen – ik citeer: “unicef komt op voor de rechten van alle kinderen, waar ook ter wereld. Unicef Nederland werkt in 190 landen om het leven van kinderen te redden. 89% heeft nu toegang tot schoon drinkwater. Doe een gift, word lid, help mee – samen beschermen we kinderen wereldwijd.” Een Afdeling Unicef Nederland? Zou dit nou echt noodzakelijk zijn in onze welvaartsstaat? Maar juist deze afdeling kwam onlangs in het journaal in beeld. Dus verdiepte ik me in deze organisatie, die ik tot vóór een jaar of 15 steunde, bijvoorbeeld door mijn kerstkaarten via de diverse verkooppunten in het land aan te schaffen. Op de site voor Nederland staat dat men wil, dat “elk kind gezonde voeding krijgt en dat jongeren zijn voorbereid op de toekomst. Ze zijn er voor kinderen na een ramp, in een conflict en op de vlucht. Ze willen dat kinderen in NL hun rechten kennen.”
Oeps. Wát een contrast. Rampen, vluchten en in NL kinderrechten-kennis en gezonde voeding… Men ziet er in opdracht van de Verenigde Naties op toe dat overheden en bedrijven het Kinderrechtenverdrag naleven. “Dat betekent dat alle kinderen, wereldwijd bescherming, gezonde voeding, gezondheidszorg en onderwijs krijgen en hun stem kunnen laten horen.”
Niets ten nadele van Unicef, maar kunnen ouders in Nederland niet zelf hun verantwoording nemen en zijn er niet al vele hulpdesks die ook kinderen kunnen inschakelen? Dan kan Unicef zich vooral richten op onfortuinlijke kinderen, zoals bijvoorbeeld die ruim 20.000 vluchtelingentjes op Lesbos, die al jarenlang onder erbarmelijke omstandigheden moeten zien te overleven, met of zonder ouders, terwijl Europa – ook Nederland, met zeer weldoorvoede kids – wegkijkt. Aankomende winter zouden er weer veel van deze gevluchte kinderen kunnen sterven van de kou. Er is amper sanitair, ze slapen in primitieve tentjes, ouderloze kinderen worden opgesloten zónder nachtelijk toezicht. Het is er zeer onveilig, zelfs verkrachtingen vinden er plaats.
Mijn hart bloedt. “Het is pijnlijk om in de ogen van deze kinderen te kijken die geen levenslust meer laten zien,” zegt een medewerker van Defence for Children. Sommige kids doen zelfmoordpogingen. Vanwege de coronacrisis komt daar nog bij, dat deze kinderen nauwelijks weerstand hebben en dus extra vatbaar zijn voor dit virus. Dát geldt ook voor de 370 miljoen kinderen (!!!) elders, die hun dagelijkse maaltijd mislopen, en de 80 miljoen kinderen die daarnáást door de coronacrisis belangrijke vaccinaties moeten mislopen. Het zorg- en voedselsysteem is ernstig verstoord; ondervoede kinderen lopen dus een nog veel groter risico te sterven.
Dan vind ik het wrang dat Unicef voor onze kids heeft onderzocht en geconstateerd, dat de kindertoetjes véél te zoet zijn en zeer ongezond. Zonde van het onderzoeksgeld, want dat wisten we toch alláng? Frisdranken zijn óók zeer slecht voor hen. Met al dat zoute pre-fab-eten en de chips die ze al jong krijgen, doe je er beter aan kinderen vooral veel water te laten drinken om hun nieren te beschermen. Over de verslavende werking van “nepsuikers” en de ernstige gevolgen van overgewicht schreef ik al eens. Beperk de inname van slechte dingen, kijk wat véél geld je daaraan overhoudt en help dáármee de kinderen die het véél slechter getroffen hebben. Bijna een moderne “Kinderen voor kinderen”, waarmee jouw eigen én onze wereldkinderen geholpen worden. samen! Mooi toch?