De fanfare
Al meer dan twintig jaar was Gerda Bronkhorst een uiterst gewaardeerd lid van de plaatselijke fanfare Sint Servatius. Ze behoorde niet eens tot de langstspelende leden, want er was weinig verloop en bij de ritmesectie zaten leden die al bijna een halve eeuw trouw de wekelijkse oefenruimte bezochten, alwaar de sfeer altijd opperbest was. Er werden onder leiding van de dirigente prachtige nummers doorgenomen en na afloop was het er extra gezellig onder het genot van een drankje. Menigmaal belandde Gerda zeer laat in haar bed na een oefenavondje. Het bed dat ze niet langer deelde met Ruud sinds die fatale middag in september drie jaar geleden, toen twee agenten voor haar deur stonden met het slechtste nieuws dat ze ooit te horen had gekregen. Hun langdurige huwelijk was weliswaar kinderloos gebleven, maar al die jaren hadden ze kunnen genieten van elkaars gezelschap en was er sprake van harmonie. De klap was dan ook groot toen ze de details over de fatale aanrijding moest vernemen. Sinds die tijd werd de fanfare nóg belangrijker voor haar dan daarvoor. Temeer daar de verschillende korpsleden haar met veel liefde omringden en zorgden dat ze niet in een zwart gat belandde.
Door Wally Ooms
De berichten over de coronapandemie hoorde Gerda met lede ogen aan. Geen oefenavonden, geen samenkomsten en met kerst ook nog eens geen visite. Ze vond het moeilijk om dat alles te verwerken, maar legde zich er maar bij neer. Ze zou de kerstboom een centrale plaats in de kamer geven en extra mooi optuigen. Zo zou er in ieder geval nog een beetje sfeer zijn tijdens die te verwachten sombere kerstdagen.
De overige leden van de fanfare zaten inmiddels niet stil. Ook zij hadden het maar te doen met de door premier Rutte aangekondigde maatregelen en waren zich bewust van het feit dat het ernstige gevolgen zou hebben voor de gemoedsrust van Gerda, die zich zo manhaftig door de moeilijke periode had heen geworsteld. Er werd een plan gesmeed. Waarbij het voor de hand lag dat de groep een muzikale groet zou brengen voor de deur van Gerda. Er werd geoefend via Zoom. Dat hadden de leden de afgelopen maanden al onder de knie gekregen en onder de bezielende leiding van dirigente Margreet werd een kerstlied ingestudeerd waarvan bekend was dat Gerda dat zeer op prijs stelde. Op de dag der dagen installeerde het voltallige fanfarekorps, met inachtneming van de afstandsregels, zich voor de deur van Gerda. Op een afgesproken teken van een in het huis van Gerda aanwezige vriendin zette het korps in. Gerda vloog naar het raam toen ze de haar zo bekende en geliefde melodie hoorde. Tot tranen toe geroerd zag en hoorde ze het 'Ere zij god' waarbij een gevoel van diepe warmte haar doorstroomde. Zoveel eer, zoveel goedheid, zoveel dierbaarheid werd haar bijna te veel. Muziek is een aangrijpende kunstvorm.