Ook scholen in Nepal dicht: steun ze!

CASTRICUM/KATHMANDU - Sinds afgelopen maart verkeert de wereld in een Corona-crisis. In Castricum heeft dit vorige week geleid tot een tijdelijke sluiting van het Bonhoeffercollege. De leerlingen van het Bonhoeffercollege krijgen nog tot woensdag online les. Stichting Straatkinderen van Kathmandu weet dat de scholen in Nepal nog harder worden getroffen, daar zitten kinderen al maanden in een lockdown thuis. De crisis leidt daarnaast ook tot grote voedselschaarste en inflatie. Voor de stichting zelf heeft dat vanzelfsprekend ook ingrijpende gevolgen. Hun kinderhuis ‘Marinka Home’ heeft 90 straatkinderen binnen zitten. Ze krijgen maar mondjesmaat thuisonderwijs. De stichting noemt het ‘improviseren’. Ons lijkt het meer ‘overleven’.

door Yvette van der Does

Maar een paar uurtjes les en geen enkele vorm van noodhulp

“In Nepal is er geen enkele vorm van noodhulp”, laat Gerda Oosting, vice-voorzitter van de stichting weten. “Er is dus ook vanuit de regering niets geregeld voor de leraren die nu geen les kunnen geven. De scholen zijn al maanden dicht.” Alle kinderen lopen bijna een jaar leerachterstand op. Normaal gesproken krijgen de oudsten aan het einde van een traject een kamer toegewezen, hebben ze een training gedaan of studie afgerond. Nu kunnen ze dus nog niet rond hun 21 ‘losgelaten’ worden.

Stichting Straatkinderen van Kathmandu, die donaties werft vanuit Castricum, is om die reden een voedselhulpprogramma gestart. Ze deelt levensmiddelenpakketten uit aan de allerarmsten die extra zijn getroffen door de crisis.

Gerda: “In Nederland is het goed geregeld. Leraren krijgen doorbetaald en hebben daarnaast de middelen om vanuit huis les te geven. Middelen die wij in Kathmandu niet hebben. Gelukkig heeft onze directeur, Temba Sherpa, geregeld dat enkele leraren toch aan kleine groepjes kinderen een paar uurtjes les kunnen geven.”

De medewerkers en de kinderen hebben zelf niet te maken gehad met Corona. “Nepalesen zijn een gedwee volk. Als ze wordt gezegd binnen te blijven, blijven ze binnen”, weet Gerda. “Het is niet de Nepalese cultuur om elkaar aan te raken.” Zoenen en handen schudden bij het begroeten doen Nepalezen niet. Ze zeggen alleen Namasté en vouwen hun handen voor de borst.

Vorig jaar december was de laatste keer dat Gerda en Lies Vink (voorzitter en oprichtster van het Marinka Home) in Kathmandu waren. "Wij kunnen er nu niet heen. Normaal zijn we er drie maanden van het jaar, van oktober tot december. We hebben het geluk dat het kinderhuis zeer goed en betrouwbaar personeel in dienst heeft.

Lees verder op pagina 9