Aart steekt graag zijn neus in andermans zaken
CASTRICUM - Volgende maand bestaat Rodi Castricum alweer een half jaar. Onze redactie heeft er inmiddels twee rotten in het vak bij. Een van hen, onze verslaggever Aart Tóth, was al een bekende in Castricum. Hij schrijft alweer een tijdje voor Castricums Nieuwsblad. De meeste Castricummer ondernemers kennen Aart goed. Hij steekt maar wat graag zijn neus in andermans zaken. We vroegen hem voor deze keer eens over zichzelf te vertellen.
Aart is een rasechte Amsterdammer. Dat kun je nog steeds horen aan zijn Jordanese tongval.
"Ik ben in de metaal begonnen en heb daarna 28 jaar op de tram gezeten. Als trambestuurder had ik al vanaf dag een de ‘irritante’ gewoonte mijn neus overal in te steken: om misstanden aan de kaak te stellen of om positieve zaken te belichten. Dat resulteerde in goede contacten binnen de vervoersbranche, de politie en de politiek. In die tijd startte ik ook geleidelijk mijn vrijwillige schrijf carrière bij de diverse bladen."
Sinterklaasintocht
Aart deed ook vrijwilligerswerk bij de GVB voor onder andere de grote Sinterklaasintocht in Amsterdam. Hij was jaren bestuurslid. Vanuit de GVB werden ziekenhuisbezoeken afgelegd in de Sintperiodes. "Met Sint en de Pieten bezochten we elk jaar de zieke kinderen. Dat was voor mij elke keer weer een emotionele ervaring." Aart heeft daarvoor een Koninklijke onderscheiding gekregen uit handen van de burgemeester van Amsterdam, Eberhart van der Laan. "Toen de zwartepietendiscussie los bastte was de lol er voor mij af en ben ik gestopt. In datzelfde jaar (2011) ben ik met mijn Esther naar Castricum verhuisd. Er ging een wereld voor ons open, Castricum is zo anders dan Mokum. We vinden het hier heerlijk!"
Beste idee
Het was voor Aart niet moeilijk om in zijn nieuwe woonplaats contacten op te doen. Hij heeft inmiddels een rijk sociaal leven en is actief bij omroep Castricum, voor onder andere het programma 'Couleur Locale'.
Aart won eerder de publieksprijs voor 'Het Beste idee van Castricum'. Zijn voorstel was een muziektent op het pleintje naast het Oude Raadhuis. Aart glunderend als hij eraan terugdenkt: "Dat is nog steeds mijn droom!"