Heilooër in Beeld
Sabina Vis
door: Yvonne ten Bruggencate
Diep respect voor deze dame die een wel heel persoonlijk verhaal met een mooie boodschap wil delen. Een fantastisch voorbeeld hoe kwetsbaarheid je kracht kan zijn.
Ik ben Sabina, 43 jaar en ik woon samen met Remko en onze zoontjes Chris en Daan sinds 5,5 jaar in Heiloo.
Wat heeft jou gemaakt tot wie jij nu bent?
Ik heb gestudeerd in Groningen en na mijn afstuderen een jaar lang in m’n eentje rondgereisd in Maleisië, Australië en Nieuw-Zeeland. Dat was echt een super ervaring.
Waar ben je trots op?
Ik ben heel trots op ons gezin en op mijn moeder. In 1999 is mijn broertje verongelukt en om dan zo door te kunnen gaan zoals zij doet, zo positief in het leven staan, vind ik echt heel knap.
Wat zou je graag nog eens overdoen?
Ik zou graag nog eens op dansles gaan en nog zo’n mooie reis maken!
Wat zijn jouw wensen voor de toekomst?
Dat mijn kinderen gezond en gelukkig zijn, en dat ik met mijn bedrijf maar heel veel vrouwen mag helpen die vast zijn gelopen na rouw en verlies. De methode die ik hiervoor ontdekt heb een paar jaar geleden, werkt zo mooi. Het heet Creatrix®, een beetje een gekke naam, en het komt uit Australië. Het is gericht speciaal op het vrouwenbrein, dat heel anders in elkaar blijkt te zitten dan het mannenbrein. Creatrix is een visualisatiemethode, waarbij je tijdens de sessie met je ogen dicht zit. Hierdoor omzeil je je rationele brein, waardoor je je denken even op een afstand houdt en echt naar de kern kan gaan, daar waar al je antwoorden zitten. Echt prachtig. Als je al jaren gevangen zit in verdriet, eenzaamheid, schuld, schaamte, angst, boosheid, dan kan Creatrix® helpen deze patronen voor eens en altijd te doorbreken en je vrij te voelen.
Helaas weet ik uit eigen ervaring hoe het is om met een groot verlies om te moeten gaan. Na de dood van mijn broer vond ik het vooral heel lastig om aansluiting te vinden, ik voelde me eenzaam, anders. Mensen vinden rouw geen fijn onderwerp en willen het liefst 'dat het gewoon over is'. 'Heb je 't al een plekje gegeven?' kreeg ik al binnen een paar maanden te horen. Nou, nee. Helemaal niet. Maar ja, dat slik je dan maar in, want je wilt ook niet lastig en vervelend zijn.
Mijn scriptie heb ik aan mijn broertje opgedragen. Toen ging ik lekker op reis, de wereld in. Maar waar je ook gaat, je neemt jezelf mee. De onverwerkte emoties bleven me achtervolgen en me triggeren in het dagelijks leven. Toen ik zwanger werd van mijn eerste zoontje, veranderde er iets. Dat kleine mannetje zorgde ervoor dat ik het aandurfde echt naar mezelf te gaan kijken. Al duurde het nog wel een tijdje. Toen hij al kon praten en met zijn grote blauwe ogen tegen mij zei: 'Mama, waarom huil jij eigenlijk zoveel?' was 't echt klaar. Zo'n moeder wilde ik niet zijn. En als de student klaar is, verschijnt de leraar. Ik stuitte op Creatrix®, en dat werkte wél. Niet nadenken, niet praten, maar voelen. In je onderbewuste duiken, en jezelf de ruimte geven die je voor je gevoel nooit hebt gekregen of genomen. Dat maakte alle verschil. Nu is er rust. En kan ik met een glimlach denken aan mijn broertje. Die nu ongetwijfeld zal zeggen: 'Topper! Lekker bezig zus!'
Welke boodschap wil je de lezers meegeven?
Mijn boodschap voor anderen zou zijn: probeer een open mind te houden. Oordeel niet te snel en probeer je in te leven in de ander. Mensen doen dingen altijd om een reden, probeer het positieve te zien, dan zal je zien dat er ook iets positiefs naar je terug komt. Ik vind het erg leuk om in de relatief korte tijd dat we in het mooie Heiloo wonen, al zoveel leuke contacten te hebben opgedaan.
Meer weten? Kijk eens op: www.sabinavis.nl.