Vitaal op hoge leeftijd: Jaap Ploos van Amstel
Het maatschappelijke en sociale leven staat door corona op zijn kop. Wat kunnen we van ouderen leren? In deze rubriek praat Willem Brand met vitale senioren. Mensen die misschien wel veel thuiszitten, maar de bakens nog immer verzetten. Hoe ze dat doen leest u in de serie ‘Vitaal op hoge leeftijd’.
Jaap Ploos van Amstel (93) raakte ooit geboeid door deuren en schilderde er uiteindelijk 23 op doeken van 1,5 bij 1,5 meter. ‘Dan zeggen mensen: ik heb nog een mooie deur voor je. Middels de kunst gaan mensen kijken.’
Vanaf 1950 toen hij van de academie af kwam, heeft hij getekend en geschilderd. ‘Het is nooit een vraag voor me geweest of ‘t mijn ambacht zou worden. Ik doe ‘t voor mezelf, maar doe veel moeite om het gezien te krijgen.’ Maar de productie stokt. ‘De knieën en enkels zijn een beetje een slap zooitje. Als ik fysiek meer kon, zou ik ideeën genoeg hebben,' zegt hij. Schilderen waarbij je lang moet staan, gaat niet meer. Zittend tekenen doet hij nog wel. Veertig jaar heeft hij twee dagen per week teken- en schilderles gegeven, de rest van de tijd ging op aan het maken van eigen werk.'
Nieuw werk hangt momenteel in Frans Hals Museum Hal, Galerie Kruis-weg 68 en Zandvoorts Museum. Bij die laatste hangen vier schilderijen van werkhandschoenen, in de loop der tijd opgeraapt aan de kade in IJmuiden. ‘Je denkt eerst: wat moet ik ermee. Maar dan zie je hoe allemachtig mooi van kleur ze zijn en dan zie je die vreemde klauwtjes. De kunst ligt op straat mits je er oog voor hebt.' Ja, hij doet ‘t nu kalm aan, leeftijd heeft toch zijn invloed. Lezen (‘Mooi om met iemand mee te denken') doet hij nog heel veel, vooral moderne Hollandse schrijvers. Zoals Thomèse, met wie hij een paar publicaties heeft gemaakt en die om de hoek woont.
Willem Brand