Vitale Haarlemmers: Frans Schaap
HAARLEM - Het maatschappelijke en sociale leven staat door corona op zijn kop. Wat kunnen we van ouderen leren? In deze rubriek praat Willem Brand met vitale tachtigers. Mensen die nog actief zijn, of zelfs aan het werk, en er een gezonde leefstijl op na houden. Hoe en wat leest u in de serie ‘Vitaal op leeftijd’.
Door Willem Brand
Frans Schaap (90) staat nog dagelijks in zijn schuur, waarin hij eigenhandig cv en watertoevoer regelde, om fietsen en brommers te repareren. In 1941 bleef zijn moeder na vaders dood met acht kinderen achter. In de hongerwinter ging hij samen met zus Rie in Friesland ‘schooien bij de boeren’. Twee weken duurde zo’n voettocht. Het lukte ze ook de drie jongste kinderen bij boeren onder te brengen. In februari 1945 haalde hij met broer Henk de drie kleintjes met een bakfiets op. Omdat het trapstel niet meer werkte, hebben ze de hele terugweg moeten duwen. "Onze benen zaten vol zweren en we zaten onder de luizen."
Hij was vijftien toen hij in de leer ging bij een fietsenmaker voor een knaak in de week. Later werden het in plaats van tweewielers en lekke banden vierwielers en slippende koppelingen. Op zijn 46ste raakte Frans arbeidsongeschikt toen bij de Hoogovens een lading buizen op zijn onderlichaam viel en een been verbrijzelde. Na vier jaar revalideren begon hij weer te klussen en is nooit opgehouden. Voor kennissen en buurtgenoten rekent hij zowat geen arbeidsloon. "Het geeft een fijn gevoel als je iemand kan helpen."
Frans is van de regelmaat. "Ik ga om twaalf uur naar bed en sta om zeven uur op. Eerst douchen en dan met de hond." Thuis brengt hij zijn vrouw een ontbijtje op bed. Tussen de middag gaan ze samen met Sofie naar het bos. En dan verdwijnt Frans in zijn eigen garage om te toveren met sleutels, tangen en schroevendraaiers. "Ik ga alleen niet meer onder een auto liggen." Zijn devies: zorg dat je voldoening vindt in hobby of werk en blijf optimistisch.