Vitale Haarlemmers: Alice Nederkoorn
HAARLEM - Het maatschappelijke en sociale leven staat door corona op zijn kop. Wat kunnen we van ouderen leren? In deze rubriek praat Willem Brand met vitale senioren. Mensen die misschien wel veel thuiszitten, maar de bakens nog immer verzetten.
Willem Brand
Haar eerste zes levensjaren woonde Alice Cupido met haar moeder en zusje op Texel. Onvergetelijk beeld: de marcherende Georgische krijgs-gevangenen, die later in opstand kwamen en bijna allemaal zijn doodgeschoten. Alice: ‘Ze kwamen de hoofdstraat in met gasmaskers op hun borst, dat leken net reuzenogen.’
Bericht van kapitein
De Cupido’s waren zee- en walvisvaarders. Haar vader voer de hele oorlog voor de koopvaardij. ‘Voor de kust van Suriname kreeg hij een bericht van de Duitse kapitein van een onderzeeboot. Ze kenden elkaar van vóór de oorlog. Mijn vader kreeg een uur om met de bemanning het schip te verlaten. Toen het schip midscheeps getroffen werd, begon de scheepsfluit te loeien en deed dat tot zijn schip gezonken was.’
Creatief circuit
Van haar oma, al jong weduwe, leerde ze om op tijd de bakens te verzetten. ‘Zij ging met haar tijd mee en hield de politiek ook bij.’ Alice trouwde Lutheraan Jan-Piet Nederkoorn en kreeg twee zoons, Maarten en Joost. Dertig jaar werkte ze op de Dreefschool. ‘Behalve met veel plezier voor de klas staan, zong ze graag met klassen en zette ze een creatief circuit van keuzevakken op. Laatst zei een man in een winkel: U bent juf Nederkoorn, ik heb nog een gebreid varkentje thuis.’
'Zingen drijft me'
Alice zat twaalf jaar in de kerkenraad van de Lutherse kerk, is nog steeds bestuurslid bij stichtingen, doet nog ander vrijwilligerswerk en kreeg in 2008 al een Ridderorde.
‘Ik kan de kerk op zondag niet missen, want het zingen drijft me voort. Tijdens de ziekte van Jan-Piet zongen we ontzettend vaak. Ons lijflied was destijds ‘Ik voel de winden Gods, vandaag hijs ik het zeil.’
Adventskalender in Bavo
Als voorzitter van de Oecumenische werkgroep organiseerde ze vanwege corona in de Bavokerk een ‘adventskalender' in de vorm van kastjes. Op de dag dat we elkaar spreken heeft dominee De Haan het kastje van leerlingen van de Dreefschool geopend! Er liggen papieren sterren omheen met teksten als: ‘Ik hoop dat corona weggaat' en ‘Ik wens dat opa weer leeft'. Via Instagram wordt elke dag een luikje geopend en is een gedicht of tuimeltekst te lezen.
'Zagen is ontstressen'
Alice: ‘Ik ben nog elke ochtend nieuwsgierig naar de nieuwe dag en heb altijd wat om handen. Als ik het moeilijk heb, ga ik een uurtje in de tuin zagen. Zagen is ontstressen.'