In ons allemaal kan een Captain Tom zitten Giselle Ecury
Een memorabel, vaak eervol onderscheiden man, is op 22 januari jl. overleden: Sir Tom Moore, Brits legerofficier, strijder tijdens de Tweede Wereldoorlog die jaarlijks tijdens de diverse herdenkingen daarvan in beeld bleef. Daardoor werd hij bekend als Captain Tom, helemaal na de actie die hij ondernam: Op weg naar zijn 100e verjaardag besloot deze zeer gedisciplineerde man geld op te halen voor de zorg in coronatijd, die ook in 2020 in Groot-Brittannië onder druk stond – waar niet? Hij liep in zijn tuin achter zijn rollator 100 rondjes en hoopte zo 1000 pound op te halen. Het werd 33 miljoen pound! In mei 2020 is hij door zijn generatiegenote Koningin Elisabeth verheven in de adelstand. In januari 2021 werd hij getroffen door een longontsteking, veroorzaakt door het coronavirus.
Hij overleed 2 februari jl.
Laat ik, als voormalig fitnessinstructeur, eerst mijn grote bewondering uitspreken voor de fysiek grote prestatie van deze man. Het is géén kleinigheid, dat je 100 jaar oude benen je nog 100 rondjes door je – zo te zien: grote – tuin laten lopen. Wanneer je een rollator nodig hebt, betekent dit: verminderde spierkracht, wellicht gewrichts- en voetproblemen, dus pijn. Dan vereist één rondje al veel discipline.
De moraal? Als je doet wat je moet doen en in moeilijke tijden daarmee doorgaat en zó gedisciplineerd bent, dat je daarin volhardt, verdien je niet alleen veel respect, maar kan iedereen zien, dat je een ongelooflijk mooie, grote bijdrage hebt geleverd aan de maatschappij en aan de gehele mensheid.
Wat ik in Nederland sterk mis tijdens deze coronapandemie, mede door de manier waarop de NOS ons meestal inlicht, is een gebrek aan volharding en daarmee aan discipline. We moeten corona juist zien als een eyeopener. Een spiegel, waarin we móeten kijken.
Natuurlijk leef ik mee met ondernemers, die het schip in dreigen te gaan. Maar laten we het beest eens in de bek kijken: in wat voor rijke maatschappij leven we, dat we het ons blijkbaar kunnen permitteren met grote regelmaat buiten de deur te eten en (nog vaker) te borrelen? Dat er velen zijn die vrijwel elke dag alcoholische dranken drinken. Ik herinner me de tijd, dat de fles uitsluitend op tafel kwam wanneer er iets te vieren was en dus absoluut niet elke dag. Laat staan dat je zomaar na je werk uit eten ging. Met de vroeger grote gezinnen was dat ook wel kostbaar. Het had dus iets feestelijks. Voor mij is het dat nóg.
Nu is het zo, dat ondernemers zó goed verdiend hebben dat ze een tweede zaak konden openen. Díe hoor je huilen. Maar wees eerlijk: niemand heeft je daartoe verplicht. Deed de eigen hebberigheid dat misschien? Wees dankbaar dat de staat – dus wij allemaal – ervoor zorgen dat je desondanks een deel vergoed krijgt. Maak je borst nat en wees erop voorbereid dat je bij wijze van spreken minstens 100 rondjes moet gaan lopen, wanneer corona voorbij is.
Laten we ophouden over het goed of fout van de coronamaatregelen. Aanvaarding is een groot goed, dat getuigt van discipline en begrip. Men moet immers wát om teveel besmettingen te voorkomen en om onze gezondheidszorg draaiende te houden. Wees daar dankbaar om. Kijk, waartoe mensen op zéér hoge leeftijd nog in staat zijn! Recht je rug, oude mensen verdienen respect en het recht geholpen te worden.
Ook jouw meest glorieuze moment kan altijd nog komen. En steek je energie liever in een gezonde levenswijze.