Dierenbescherming
ColumnAandacht voor De Dierenbescherming
Op een brief, die mijn grootmoeder schreef naar haar dochters omstreeks 1950, plakte zij eenxzegel die aandacht vroeg voor het opheffen van “de hondenkar”: Een dramatisch plaatje van een hond die een veel te zware vracht moest trekken en daar bijna onder bezweek.
Door: Giselle Ecury
Nu is het gelukkig haast onvoorstelbaar dat de hond ooit een officieel trekdier geweest is, zoals het ook in onderhoud veel duurdere paard. Derhalve was het voor de destijds nog langs de deuren gaande voedsel- en warenleveranciers handig een hond de zware handel te laten voorttrekken. Dat ging vaak letterlijk níet zonder slag of stoot: de hond was gemuilkorfd en kreeg slaag, wanneer hij niet doorliep. Op zich moest er wel een vergunning voor worden aangevraagd en er was ook een zekere controle op. De dieren moesten bijvoorbeeld gekeurd worden.
Mijn moeder vertelde hierover toen zij eens, met de krant vóór zich, verzuchtte: “God zij dank. Vanaf nu wordt de hondenkar eindelijk écht verboden! Die árme dieren hebben heel wat moeten lijden…” Het zal omstreeks 1962 geweest zijn; wij woonden net in Nederland en hadden een foxterriër als huisdier, ons aller lieveling die zich maar wat graag liet vervoeren in mijn poppenwagen. Zij vertelde wat wrede details, dus dit verbód…, dáár hadden oma en zij, toen ze nog in Nederland woonden, voor gestreden. In 1963 werd hij van kracht door De Wet op de Dierenbescherming van 01-01-1963.
Anno nu citeer ik uit de website Dierenbescherming.nl dat men als ideaal heeft: “dat de mens in de samenleving duurzame invulling geeft aan welzijn, gezondheid en integriteit van ieder dier. We beschermen dieren door het verlenen van noodhulp, het handhaven van welzijn en het beïnvloeden van de samenleving.” Dat laatste is helaas nog altijd nodig. Zelfs het eigen huisdier wordt nog altijd mishandeld. Frustraties worden er soms op afgereageerd. Of ze moeten – nota bene een gezelschapsdier! – vaak véél te lang alleen thuis zitten en omdat ze daardoor zenuwachtig en uit angst “het nest te bevuilen”, iets kapot knagen, worden ze dan maar de hele dag in een (kleine) bench gestopt, of naast de wc-pot gepropt in een donkere toiletruimte.
Je moet er niet aan dénken – het is zo’n ultralieve, trouwe huisgenoot! Een roedeldier, d.w.z. deel uitmakend van je gezin. Dus moet hij door “de roedelleider” goed opgevoed worden, anders wordt die leiding al snel door hemzelf overgenomen. Honden doen dan precies waar ze zelf zin in hebben. Dáárdoor kan het fout gaan, maar dat ligt dus in feite aan “de baas” en de rangorde in je huishouding. Een met geduld en liefde opgevoede hond, bij wie alle gezinsleden eenzelfde lijn trekken, kun je als kind rustig vervoeren in je poppenwagen en later zonder probleem terugsturen naar zijn mand... Braaf!
Helaas raken dierenasiels weer overvol, nu de ergste coronanood voorbij lijkt. Men werkt weer op kantoor en dán is een hond opeens een probleem.
Gelukkig is er die zeer goed georganiseerde Dierenbescherming in dit land die er alles aan doet vele dieren te herplaatsen en te (laten) verzorgen. Aandachtig, om te voorkomen dat een dier onnodig nogmaals herplaatst moet worden. Het vraagt van een nieuwe baas geduld, maar is er een klik, dan is (poes- of) hondlief het dubbel en dwars waard!
Een donatie t.b.v. de Dierenbescherming is úw aandacht en liefde waard. Rond Werelddierendag (4 oktober) wordt er weer gecollecteerd. GEEF GUL! Men heeft het méér dan nodig om ervoor te zorgen, dat elk dierenleed beperkt kan blijven!