VOG
Wat een gedoe. Testen, testen, testen riep het kabinet. Hoe meer, hoe beter. De GGD mobiliseerde veel troepen om die gigantische operatie goed en snel uit te voeren. Natuurlijk is het werven van voldoende testers en mensen die het bron- en contactonderzoek kunnen uitvoeren meer dan ‘een dingetje’.
Desondanks slaagde de GGD er in om binnen korte tijd voldoende mensen te recruteren. Het testen op tal van locaties kon beginnen. Dat het automatiseringssysteem niet helemaal water dicht was, was hooguit een rimpeling in de overigens rimpelloze GGD-vijver. Althans dat dacht men. Waar gehakt wordt vallen spaanders. En dat is bij de GGD niet anders. Alle nieuwe medewerkers moesten een ‘Verklaring omtrent het gedrag’ (een VOG) kunnen tonen. Uit zo’n VOG blijkt dat men geen strafblad heeft en ‘dus’ betrouwbaar is.
Ik heb het altijd een beetje naïef gevonden dat er zo veel waarde wordt toegekend aan een VOG. Een VOG is niets meer en niets minder dan een momentopname. Wie vandaag geen strafblad heeft, kan er immers morgen wel één hebben.
De GGD-ers konden naar hartenlust de systemen raadplegen. En omdat de mens in beginsel zwak is en niet iedereen verleidingen niet gemakkelijk kan weerstaan, heeft een enkeling – ook in het bezit van een VOG – de databestanden van de GGD oneigenlijk gebruikt en verkocht. En reken maar tegen goed geld.
VOG is mooi maar geen vrijbrief om nooit meer iets of iemand te controleren
Laat het voor iedere organisatie een waarschuwing zijn. Een VOG is mooi, maar geen vrijbrief om vervolgens nooit meer iets of iemand te controleren.