‘Niets mooier dan mensen op weg helpen met hun pasgeboren kindje’
REGIO - Ze begon veertig jaar geleden, nog zonder rijbewijs, achterop de brommer van haar vriendin, dwars door de Wieringermeer, elk naar hun adresje in de kraamzorg. Ook in het holst van de nacht in de middle of nowhere, zoeken naar het juiste huis en soms aanbellen bij het verkeerde. Jacquelien Schilder kan er smakelijk en eindeloos over vertellen. Ze kijkt, ruim duizend baby’s later, terug op veel bijzondere ontmoetingen “Telkens dat nieuwe leven zien beginnen waar je bij staat, geeft zóveel energie.”
Ze wist als jong meisje al dat ze de kraamzorg in wilde. “Ik volgde gewoon mijn hart”, zegt Jacquelien. “In 1981 ging ik de opleiding doen in Aerdenhout, drie maanden intern. En daarna ging je aan de slag, zo groen als gras. Je werkte toen tien dagen achtereen bij een gezin, 80 uur totaal, best heftig. En je deed alles, assisteren bij de bevalling, de kraamvrouw verzorgen, koken, de kinderen naar school brengen, het huishouden, noem maar op. Nu werken we nog acht dagen bij een gezin, met 49 uur zorg, dat is beter te doen.”
Passie
Er is veel veranderd in die veertig jaar, maar één ding bleef hetzelfde: het bijzondere van haar werk. “Het was en is echt mijn passie”, benadrukt ze. “Om de mensen op weg te kunnen helpen met een pasgeboren kindje. Rust, regelmaat, reinheid maar vooral vertrouwen brengen bij de kersverse ouders. Altijd weer een uitdaging en een verrassing. Waar kom je terecht, hoe ging de bevalling, wordt het fles- of borstvoeding, zijn er andere gezinsleden? Het is ook leuk dat je in verschillende culturen terecht komt, dat maakt het heel divers en leerzaam. Geen dag is hetzelfde, je maakt af en toe gekke dingen mee. Zo werkte ik ooit bij een gezin dat achter in de schuur een paar drachtige schapen had staan. Ik liet de kraamheer gelijk weten dat mocht er een gaan bevallen, ik erbij wilde zijn. En ja hoor, het was zover! Ik kreeg een oude joggingbroek van de kraamvrouw, grote laarzen en ging de schuur in. Daar zat ik op mijn knieën achter het schaap om te helpen een lammetje ter wereld te brengen. Eerst een kindje, daarna een lammetje. Ik ben dus eigenlijk allround”, lacht ze. “Maar als je openstaat voor alles, dan ontvang je ook weer zoveel. Ik krijg heel veel terug van alle lieve mensen voor wie ik mocht werken.”
Krenten
Het mooie van zoveel jaar in het vak is dat ze zo nu en dan ‘haar’ baby’s weer terugziet in de gedaante van kraamvrouw of kraamheer. “Dan zie je de toenmalige ouders maar nu als opa en oma, die naar je kijken van: “Hé, een bekend gezicht. Zo leuk!” Net zo leuk als het assisteren bij de bevalling en de zorg doen bij haar eigen familie, of bij de dochter van een van haar vriendinnen. “Dat zijn de krenten in de pap.”
Jacquelien is actief in de regio Schagen, via kraamzorg De Kraamvogel. “Een prachtig gedegen organisatie dat doet wat het belooft en niets belooft dat ze niet kan waarmaken. Heel fijn om voor te mogen werken. De Kraamvogel staat pal achter hun kraamverzorgsters. De kraamzorg in Nederland is sowieso een bijzonder fenomeen. De unieke Nederlandse kraamzorg is in geen ander land terug te vinden. Ik werkte bijvoorbeeld recent bij een Nederlands gezin dat in China woont en werkt. Zij zijn speciaal terug gekomen om hier te bevallen en dicht bij familie te zijn, maar zeker ook voor de kraamzorg. Hoe geweldig is dat? Ik hoop dat we dit voor altijd zo kunnen blijven doen.”
Band
Haar werk zit er op wanneer na acht dagen de baby bloeit en groeit, en ze met een gerust hart kan zeggen: ‘Jullie redden het!’ “Dan ga ik met een voldaan gevoel naar huis. Het is ook heel bijzonder. Zeker als je bij de bevalling aanwezig kon zijn, het is vaak enorm persoonlijk. Je kweekt in heel korte tijd een mooie band op met het gezin. Dit werk kost mij dan ook totaal geen moeite, ik ben vooral dankbaar dat ik dit mag doen. Die veertig jaar zijn gewoon omgevlogen!”, besluit Jacquelien.