Ingrijpend
Het Dijklander ziekenhuis heeft altijd al een bijzondere positie in onze stad en onze regio. Uiterst belangrijk in ons systeem van gezondheidszorg en het geeft ons allemaal een geruststellend gevoel. Je weet maar nooit, nietwaar?
De coronapandemie, die al bijna een jaar woedt, heeft grote invloed op onze samenleving, maar zeker ook op de gang van zaken in het ziekenhuis. Het grote aantal patiënten met corona geeft een enorme druk op de reguliere zorg en leidt tot een groot beslag op de IC-capaciteit. Ondertussen lopen de andere zorgvragen gewoon door. Corona heeft niet tot gevolg dat er veel minder andere ziektes of ongelukken zijn.
Wethouder Harry Rotgans en ik hebben een bezoek gebracht aan het ziekenhuis om ons op de hoogte te stellen van de laatste ontwikkelingen. Het is overigens knap dat er – met het oog op de toekomst - in deze tijd volop wordt geïnvesteerd in nieuwe voorzieningen. Wij zien dit bijvoorbeeld bij de psychiatrie, de ouderenzorg, de acute zorg en in de centrale hal van het ziekenhuis. En niet te vergeten binnenkort de nieuwe IVF-kliniek, één van de zes in Nederland!
Tijdens ons bezoek aan de Covid-afdeling hebben wij gesproken met een longarts, een arts-assistent en een verpleegkundige. Wij waren zeer onder de indruk van hun ingrijpende verhalen. Verhalen over patiënten, ook van relatief jonge leeftijd, zwaar ziek en in doodsnood. Mensen die beseffen dat zij het mogelijk niet gaan redden.
Maar ook verhalen over werkdruk, lange uren, psychische druk en uitval van collega’s waardoor die werkdruk nog hoger wordt. Tegelijkertijd kwam sterk de enorme betrokkenheid en collegialiteit naar voren. De crisis zet ook aan tot creativiteit en korte lijnen. Hoe dingen in korte tijd gerealiseerd worden waar anders hele procedures voor nodig zijn. Van de nood een deugd maken!
Het is zo logisch dat deze hulpverleners niets begrijpen van de ontkenners van de pandemie of van mensen die de gedragsregels aan hun laars lappen. De longarts gaf aan dat zij weleens ontkenners heeft uitgenodigd te komen kijken. De eerste moet nog komen…!!
Onder de indruk van alle inzet en betrokkenheid verlieten wij het ziekenhuis.
Weer in het besef dat wij echt samen er alles aan moeten doen om de pandemie te bestrijden.
Don Bijl