Tandpasta
Ik probeer werkelijk met mijn tijd mee te gaan, maar soms staat een mens toch weer voor een verrassing. De dochter van een vriendin, een leuk meisje met sproeten rond haar neus, werd vorige week twaalf. En ze vroeg een tandenborstel voor haar verjaardag. En tandpasta. Ik moest het even tot mij door laten dringen. Ik weet niet wat u vroeger voor uw twaalfde verjaardag vroeg, maar het lijkt me toch sterk dat het een tandenborstel was.
Ik dacht terug aan mijn eigen verjaardagen als kind. Vrijwel elk jaar had ik drie wensen: een barbie, kleertjes voor barbie en lego. Ja, u leest het goed, lego. Vanaf het moment dat ik begreep dat het heel handige bouwstenen waren, kon ik er niet genoeg van krijgen. Ik bouwde hele villa’s voor mijn barbies, compleet met hemelbed, inloopkast en moestuintje.
Maar goed, dit meisje vroeg geen barbie en ook geen lego, maar een tandenborstel. Ik belde mijn vriendin en vroeg haar of ik het wel goed had begrepen. Dat had ik. Nou was ik op dat moment niet wijzer dan dat een tandenborstel twee, misschien drie euro kost, dus ik vroeg of het meisje er nog iets moois bij wilde, een barbie misschien of een leuke brandweerwagen. Dat was niet nodig, zei mijn vriendin, en ze gaf me het adres van een website.
Het ging hier niet om zomaar een tandenborstel
Eenmaal op die website werd een heleboel duidelijk. Het ging hier niet om zomaar een tandenborstel. In ieder geval niet om het soort dat bij mij in het bekertje boven de wasbak staat. En de tandpasta zat in prachtig vormgegeven, slanke tubes. Een sieraad voor de badkamer, heel anders dan dat plompe, plastic ding waar ik mijn gebit mee verzorg. De frisse kleuren van de borstels en de tubes pasten perfect bij elkaar.
De website verhaalde over zachte borstelkoppen waar het tandvlees verliefd op werd en waaraan geen ontsnappen mogelijk was. Dat laatste vond ik eerlijk gezegd een nogal angstaanjagend idee.
Puur geluk
En dan de tandpasta. Ik wist werkelijk niet dat tandpasta zoveel goeds voor een mens kan doen. Ik las dat de smaak grapefruit-bergamot je hersenen verfriste en je ook nog eens liet stralen. Wie wil dat nu niet? Van de zwarte bes met drop ging je heel fijn dromen, de perzik-abrikoos beloofde puur geluk en de zoete watermeloen deed je verlangen naar een bezoekje aan de snoepwinkel. Dat leek me voor een tandpasta overigens wat minder gepast, maar wie ben ik.
Na rijp beraad koos ik voor de perzik-abrikoos. Puur geluk leek me wel wat voor een meisje van twaalf met sproeten. En ik moet zeggen, ze was er dolgelukkig mee.
Ik heb nog een tijdje nagedacht over de grapefruit-bergamot die de hersenen verfrist. Misschien was dat wel wat. Maar na twee avonden poetsen realiseerde ik me dat mijn eenvoudige tandpasta met muntsmaak ook heel verfrissend is. En dan vooral voor mijn portemonnee.