Vrede
Rond de kerstboom met de lichies zitte wai mooi bai mekaar.
Door Bregtje Buishand uit Enkhuizen
Buiten is ’t koud en donker,’t is’t leste end van ’t jaar.
Luist’re nei ’t verhaal van ’t kindje, ’t werd geboren in ’n stal,
weervan zoid werd; ’t is lang leden, dat ’t vrede bringe zal.
Dat is zomaar aars ofloupen, ieder het z’n oigen koik
en omdat te onderstrepen, vechte ze voor d’r geloik
Eng’le zonge:,Welbehagen in de mens. ‘ Kyrie elois.’
Maar in’t echt is ’t puur aars’oor! Minse loike wel niet wois.
Op zoveul plekke is d’r oorlog, bomme gooie en geskiet.
Altoid weer die haat en noid, ze doene zo ’n aar verdriet.
Aldeur maar weer dat vergelde. ‘Wat gij niet wil dat u geschiedt’,
staat ‘r skreven in de Boibel, ‘doen dat ok bai are niet.’
Zoveul leed, in zoveul huize, vluchters enkeld in ’n tent.
‘’t Eten het weer lekker smaakt oor.’ Mins wat binne wai verwend!
Somtoids dink je bai je oigen weer is toch ’t verstand bedaard.
Gun mekaar d’r oigen plekkie den pas is d’r vrede op aard
Gun mekaar d’r oigen plekkie den pas is d’r vrede op aard