‘Ik denk dat ik een beetje antiek ben’
WOGNUM - Verse eieren verkoopt hij, vier soorten aardappelen en prille perkplanten die staan te gloren in een kar vlak aan de weg. Natuurlijk wappert daar aan de Tramweg 2 in Wognum de vlag van de West-Friese verkoopstalletjes. Jacob Blank (63) ontvangt al zijn klanten met een lach en vaak met een grap. Hoe omschrijft hij zijn onderneming? ‘Kleinschalig, oud en antiek, maar je kunt wél bij me pinnen!’
Jacob Blank is het liefste buiten aan het werk
Al zijn hele leven woont Jacob op deze mooie stek midden tussen de weilanden. Daar is hij geboren als zoon van Jacob Blank en Vera Huisman. Het gezin telde twaalf kinderen, een meisje en een jongetje overleden jong ten gevolge van een ongeluk. Vader begon als fruitkweker, zijn land lag achter de boerderij aan de Tramweg, de weg naar de vroegere trambaan die liep van Wognum naar Schagen. Het pand verbrandde in 1964. Daarna werd een nieuwe woning gebouwd in de voortuin van het oude huis.
'Na mijn diensttijd werd ik landbouwer'
Van jongs af aan wilde Jacob agrariër worden, het liefst was hij buiten aan het werk. Hij hielp zijn vader en was ook te vinden bij opa Huisman op de Grote Zomerdijk. Vanzelfsprekend doorliep hij de Tuinbouwschool in Hoorn en na zijn diensttijd werd hij landbouwer, zoals hij zelf zegt. De andere kinderen vlogen uit, hij bleef als enige in het ouderlijk huis wonen.
Franse legkippen scharrelen op ruim erf
Een kleine tweehonderd kippen scharrelen in een afgescheiden gedeelte van het ruime erf. Bruine Franse legkippen zijn het en zo te zien hebben ze hier een paradijs op aarde.
"Alleen als de kiekendief aanvliegt, dan maken ze dat ze wegkomen", vertelt Jacob. "Ze stuiven het hok in of schuilen onder de struiken. En dat gebeurt ook als er een ballon overkomt." Onder een plastic koepeldak broeien de violen, de verbena’s en de primula’s. Het is er behaaglijk warm, zo’n 28 graden. Deze drie soorten zijn niet Jacobs enige planten. "Achter zijn we bezig met het planten van de hortensia’s. En straks heb ik onder meer fuchsia’s, geraniums, begonia’s, leeuwenbekken en later dahlia’s en chrysanten."
Op een groot bord in de berm worden de aardappelsoorten aangeprezen: Frieslanders, Bildstars, Eigenheimers en Irenes.
Grauwe erwten met spek of witte bonen
Bij Jacob werken veel vrijwilligers, ouderen en jongeren. "Het is hier een soort zorgbedrijf, ik vind het wel gezellig al die 'joôsies'. Het zijn mannen en jongens die 'doenig' zijn met hun handen en hier mag dat. Ze vinden het leuk en alles gaat koeterdekoet."
Gastvrijheid staat hoog bij hem in het vaandel en vaak zitten er gasten aan tafel. "We eten ouderwets. Grauwe erwten met spek of witte bonen. Ik doe daar dan een 'haringkie' bij. En rijst in de melk toe. Met appelmoes of kaneel en suiker. Wat zeg je? Een sausje bij de witte bonen? Wil je nou gauw wegwezen!"
'Geniet! Elke dag kan je laatste zijn'
Jacobs gezondheid is niet om over naar huis te schrijven maar hij heeft zich voorgenomen om tot zijn 67e door te gaan met zijn bedrijf. Met plezier, want zijn motto is: geniet van elke dag want het kan de laatste zijn.
Door Ina Slot
