De geur van nostalgie
Wanneer de zintuigen een geheugen hebben dat door de tijd kunt reizen.
De eerste keer dat ik naar mijn achtertuin ging, het was ‘s avond en ruikt ik de geur van de rook die uit de schoorsteen kwam.
Ik haalde heel diep adem om mijn longen met deze geur in te vullen, en ik glimlachte en het gaf me kippenvel.
Ik ging veertig jaar geleden terug naar het huis van mijn grootouders op de dorp.
Er was een schoorsteen met twee functies als een verwarming en als een fornuis om te koken.
Als we naar bed gingen, is het één grote kamer om in te zitten en te slapen.
Het plafond was van hout en was zwart van de rook, en de muren waren van modder en stro.
Er was geen elektriciteit en geen stromen water.
We moesten een half uurtje lopen om water uit de bron te vullen.
Er waren twee koeien die mijn oma aan het melken was, ze verwarmde de melk en brood bakte in een steenoven en eieren onder de kippen vandaan haalden.
Ik heb nog nooit eieren geproefd die beter en lekkerder zijn dan de eieren die mijn oma had gebakken met olijfolie die uit de olijfbomen naast het huis werd geperst.
We, de kleinkinderen, mochten de druiven en de vijgenplukken en eten zonder schoon te maken en niemand werd ziek.
We waren blij zonder elektriciteit, telefoon, mobiel en internet.
Technologie bracht geen geluk ermee.
Geluk zit in kleine dingen. Het wereld werd een klein dorp maar wij werden vreemden.
