Thuisonderwijs
Ik mocht een poosje thuisonderwijs geven aan mijn kleindochters. Zij hebben het geluk opa's te hebben afkomstig uit het onderwijs, die weten wat te doen en hoe uit te leggen. Je zou dat niet hebben, drie hoog op een flat wonen, gescheiden, met drie opgroeiende schoolgaande kinderen en misschien ook nog afkomstig uit een ander land en het Nederlands slecht beheersen. Dan heb je echt een probleem. Kinderen hebben school nodig, sociaal en pedagogisch, daar leren ze het best.
Ik gaf dus thuisonderwijs. Nou zijn mijn twee kleindochters, 8 en 11 jaar oud, niet moeilijk en weten heel goed wat te doen. Ik zou dus een makkie moeten hebben. Maar ik behoor niet meer tot de jongsten en mijn lesgeven bestond ooit uit een schoolbord en een krijtje, daar deed ik alles mee! Tegenwoordig praten we over digitaal onderwijs en moeten mijn kleindochters zo nu en dan ‘vergaderen' met de juf of digitaal samenwerken. Kijk, daar heb ik weinig verstand van, ik ben al blij dat ik dit stukje kan typen. Zo moest Annemijn dus om 9 uur klaar zitten om met juf Margriet en een aantal klasgenootjes samen te rekenen. Dit had wel wat voeten in aarde: de eerste week kregen we dan ook geen verbinding. Gelukkig hebben zij beiden een laptop, eentje geleend van school, en ging het verder uitstekend. Maar ouderen onder ons: hebben jullie wel eens gezien hoe men tegenwoordig de staartdeling doet, da's echt wennen!
Vrijwel alles, lijkt het, moet via een tablet, daar moet je mee kunnen werken. Ik weet zeker dat ik lesgeven in mijn tijd misschien niet beter, maar wel veel leuker vond. Bijna wekelijks maakte ik een bordtekening: "Kijk, zo werkt een vulkaan...”. Nu zeg je als leerkracht: "Kijk maar even op de tablet of op het digibord!”
Trouwens, ik weet heus wel dat leerkrachten hard werken, daar geen misverstand over.