Dita Witteveen geniet volop van haar pensioen
LANGEDIJK - Ruim 30 jaar was zij een geliefd huisarts in Langedijk. Zij was betrokken, attent en zorgzaam. Eind 2018 was het mooi genoeg geweest, tijd om aan andere zaken te denken. Is dat gelukt en hoe gaat het nu met haar? Een gesprek met voormalig huisarts Dita Witteveen.
Zij klinkt door de telefoon opgewekt en is meteen bereid een gesprekje aan te gaan. Het gaat goed met Dita, al wacht haar binnenkort wel een knieoperatie. Na haar afscheid heeft zij best even moeten wennen. Ze miste erg het contact met haar patiënten en de structuur die dat gaf. Heerlijk was wel het niet hoeven doornemen van de post ieder ochtend. Om af te kicken is zij het eerste jaar na pensionering wel regelmatig ingevallen in haar ‘oude’ praktijk en in een later stadium heeft zij werkzaamheden verricht bij verstandelijke beperkten in Julianadorp, mooi werk maar zeker in de coronatijd niet meer passend voor haar. Daarna stopte Dita volledig met het huisarts zijn. Man Pierre werkt nog steeds 30 uur per week met patiënten met onder andere ALS en de twee zonen Daan en Gijs wonen zelfstandig en doen het prima. “Met veel plezier denk ik terug aan het huwelijk van Gijs, die, ondanks corona, november vorig jaar trouwde en een hele bijzondere bruiloft had in de Stadsschouwburg van Leiden, natuurlijk slechts met dertig personen en met mondkapje uiteraard!”
Verhuizing
In de komende maanden staat er wel een verhuizing gepland. Dita, die al sedert 1989 in Langedijk woont, verhuist naar Alkmaar. Het huis en de tuin worden te groot, maar verhuizen naar een appartement is nog lang niet aan de orde, daar is het echtpaar niet aan toe.
Dita lijkt het leuk om eens naar een stad te verhuizen, om de hoek bij hun zoon Daan, maar zal natuurlijk Langedijk missen. “Vooral dat mooie plekje achterin mijn tuin, voor mij het mooiste plekje van Langedijk. Het uitzicht is werkelijk prachtig. Ik zal minder oud-patiënten spreken, even bijpraten vond ik altijd erg leuk. Maar misschien is het wel beter ook om deze fase af te sluiten en aan een nieuwe te beginnen.” Er is in deze coronatijd mooi gelegenheid om de verhuizing voor te bereiden, bijvoorbeeld door op te ruimen. Ik ga niet alles opruimen, niet alle herinneringen gaan zo maar weg. Ik geniet regelmatig nog van een wijntje, die ik bij mijn afscheid heb gekregen. Maar de afscheidskaarten en brieven van patiënten, die bewaar ik nog wel een poosje, het is leuk om ze zo af en toe door te nemen.
Toekomst
Dita besteedt momenteel minder tijd aan haar hobby, fotograferen, ook omdat er nu niet gereisd kan worden. “Wij spraken af, toen de jongens uit huis gingen dat wij iedere twee jaar een grote reis zouden maken, de laatste keer was dat naar Nieuw-Zeeland, wij hopen dat dat in de nabije toekomst wel weer kan. Ik zou wel eens naar Zuid-Afrika, Japan of Noord Amerika willen of, met mijn vriendinnen naar Marrakesh in Marokko. Maar toeren door Europa trekt mij ook. Het vreemde is, dat, hoewel ik nu de tijd heb, van lezen minder terecht komt. Ik mis ook wel even lekker kletsen tijdens bijvoorbeeld boodschappen doen. Maar al met al mag ik, achterom kijkend, niet klagen. Ik heb mogen studeren, had prachtig werk, heb een lieve man en leuke kinderen, kan reizen en geniet van thuis zijn."
En tot slot: "Groet alle Langedijkers van mij, ik hoop dat het ze goed gaat!”