Wolf
Het is herfstvakantie, tijd om iets leuks te doen met de kleinkinderen. Het 'iets' is uitgemond in een lichtje maken voor een nachtwandeling in de Schoorlse duinen. Heeft u ooit eens uitgeprobeerd hoeveel licht een waxinelichtje in een beschilderd glazen potje geeft? Zeer waarschijnlijk niet. Ik ga het u vertellen. Vrijwel nihil.
Ooit gedacht dat je in een bos, beschut door al die bomen, weinig van de wind merkt? Ook dat kan ik u vertellen. Het waait er gewoon dwars door heen, tot zelfs in een beschilderd glazen potje. Voordat we goed en wel op weg waren was het waxinelichtje namelijk al uitgewaaid. Gelukkig was één papa zo wijs geweest om een aansteker mee te nemen. Daarna was ik zo wijs om bij hem in de buurt te blijven. Wat nog een hele toer was in het donker. Ooit afgevraagd waar het nu echt donker is? Ook dat kan ik u weer vertellen. ’s Nachts in de Schoorlse duinen. Bij de eerste stappen vanuit het bezoekerscentrum hadden wij nog enigszins licht. Daarna pikdonker. Na amper tien minuten te hebben gelopen, lag zusje al languit. Een boomwortel had haar genekt, maar het glaasje was nog heel. Toch weer een voordeel van zo’n zandpad. Nadeel was dat we achterop raakten. Gelukkig was daar broer die ons onverstoord voor ging, de blik gericht op de dansende piepkleine lichtjes. Verder konden we slechts de contouren van de bomen onderscheiden.
Wat zich daar achter afspeelde was voorbehouden aan je fantasie. Zusje ging al gauw voor de wolf. Ze was er zeker van. Achter de bomen verstopt zich een wolf. Ik kon haar gedachtegang wel volgen. Roodkapje. Al ging ik zelf meer voor het nieuws dat de wolf zich gevestigd heeft in ons land. Deze primeur hield ik maar voor mij. Geruststelling was nu meer op zijn plaats. Geen wolven dus, maar wel een spannende, mooie avondwandeling in het bos met dansende kabouterlichtjes.
Thuis voor het naar bed gaan was ik er niet meer helemaal gerust op. De wolf in het bos hadden we overleefd, maar het zou zo maar kunnen dat ie straks onder haar bed ligt. ‘I Am Afraid of the Dark”, Chef's Special (2021).
Pieta van der Mark