Oost-Indisch eigengereid
Bij Oost-Indisch denk ik aan saté ajam, biefstuk rendang, babi ketjap, gado gado, soto soep, gebakken uitjes, pindasaus, spekkoek en broodjes bapao. Allemaal jammie! Net als die heerlijk warme chai latte besprenkeld met kaneel, waarop ik mezelf weleens trakteer als ik in de buurt ben van Plein 8 in Heerhugowaard. In essentie associeer ik Oost-Indisch dus met lekker eten. Of met de KNO arts...
Eigengereide vijfjarige
Mijn vijfjarige (‘ik ben al vijfeneenhalluf!’) dochter Evy is een nogal eigengereid kind. Ik heb daar een mooier woord voor proberen te vinden, maar kom qua betekenis niet verder dan ‘eigenwijs’ en ‘eigenzinnig’. Ze is daarnaast erg doelbewust; als zij iets in haar hoofd heeft doet ze het. Of mooier gezegd: ‘Wat ze in d’r kop heeft, heeft ze niet in d’r kont’. Zelfs als je drie keer NEE zegt en daarnaast nog - heel vriendelijk van mezelf - de moeite neemt om je ‘nee’ toe te lichten, doet ze toch nog wat ze zelf wil. Ze kijkt je dan aan met die typerende Evy-blik die zegt: ‘ja, ik hoor je wel, maar ik doe lekker toch wat ik zelf wil’.
Nu zou ik mijn hand in eigen boezem moeten steken en zeggen dat ze hierin best wel op mij lijkt. Maar zoals met alle uitdagende eigenschappen zeg ik liever dat ze dat van hun vader hebben. Niemand kan het toch controleren. In dit geval niet geheel onwaar, want als mijn man David iets in zijn hoofd had, deed hij dat gewoon. Ongeacht mijn negatieve advies, de niet-haalbare tijdslijn of dat hij er geen geld voor had. Typisch een kind van haar vader dus.
Vocht achter de oren
Enfin, haar sterke karakter had mij voor mijn volgende fout kunnen behoeden, maar ik ben er gewoon met open oren… eh, ogen… ingetuind. Evy is dus slecht in luisteren, maar er was een moment waarop het wel heel slecht was. Toen ik op een gegeven moment wekenlang echt alles vijf keer aan haar moest vragen, begon ik toch te twijfelen. ‘Evy, schiet op we moeten naar school. Vijf keer 'Evy, trek je schoenen aan', vijf keer 'Evy pak je tas in. Smeer je brood. Kleed je aan'. Vijfhonderd keer. Dag in, dag uit.
Ik twijfelde zo sterk, dat ik met haar naar de huisarts ben gegaan met mijn vermoeden voor een gehoorprobleem. De huisarts stuurde me netjes door naar de KNO arts, want hij zag inderdaad wel wat vocht achter haar trommelvlies. ‘Zie je wel?’, dacht ik nog, ‘ik ben niet gek’. Maar dat was ik dus wel…
Hapje spekkoek
Op de eerste vraag van de KNO arts of Evy slecht luistert kon ik zeer bevestigend antwoorden. Met een lampje keek hij in haar oren, hij knikte eens en keek nog een keer. Ondertussen zat ik op het puntje van mijn stoel. De arts nam vervolgens rustig plaats tegenover me en verzekerde dat de hoeveelheid vocht normaal is voor haar leeftijd en zeker niet tot gehoorproblemen leidt. Volgens hem was ze Oost-Indisch doof. Iets dat veel voorkomt bij kinderen.
En Evy? Die was alweer afgeleid en nam een lekker hapje van haar spekkoek. Want ja, daar had ze dan wel weer oren naar.