Juf
Eén dag in de week wordt mijn huiskamer een leslokaal. Bloemen en kranten verdwijnen van de eettafel. De radio gaat uit. Hier moet gewerkt worden in opperste concentratie.
Dat laatste is wel een dingetje. De eerste hobbel die genomen moet worden is: ‘wie zit waar?’ Ik kon mij slechts herinneren dat ik het liefst achterin de klas een plaatsje zocht, maar deze twee leerlingen willen toch echt het dichtst bij juf. Gelukkig passen er drie stoelen naast elkaar aan mijn tafel. Juf in het midden en aan iedere kant van mij een kleinkind, voelt voor mij ook goed. Beetje jammer dat het geen tweeling is. Nu zit ik dus opgescheept met een combinatieklas. Groep 4 rechts en groep 5 links van mij.
'Groep 4 zit rechts en groep 5 links van mij'
De chromebooks worden uitgeklapt. We starten vol goede moed met de eerste taak: automatiseren. Dit onderwerp is geheel bekend bij mijn leerlingen dus leid ik hen niet af met vragen van mijn kant. Deze juf is erg in voor zelfstandig werken. Klokslag 09.00 uur komen we in de Zoom-meeting en kan ik voor even de les overlaten aan de echte juffen. Om 10.00 uur is het pauze. In een half uur tijd moet ik zorgen voor drinken, fruit en buiten spelen. Dat wordt rennen naar, op en terug van het pannaveldje. Precies op tijd voor de zoom van 10.30 uur zitten we weer aan tafel.
De rest van de ochtend verloopt zonder noemenswaardige incidenten. Mijn uitleg over ‘wat zijn spreekwoorden’ verdient geen schoonheidsprijs, evenals het handschrift van mijn kleinzoon, maar er is nu even geen haan die er naar kraait, zolang de taak maar klaar is. Op mijn vraag: ‘Alles af?’, wordt zowel door groep 4 als 5 instemmend geknikt, waarna afwachtend naar mij wordt opgekeken. Gelijk transformeer ik van juf terug naar de oma die haar gastjes blindelings vertrouwt en dat blijf ik ook, want de basisscholen zijn weer open. 'Let it Be' (The Beatles, 1970).
Pieta van der Mark