Sneeuwwitje?
Ik word wakker met vlagen heen en weer waaiende stuifsneeuw en gierende wind rond het huis. Daar had ik me iets anders bij voorgesteld. Iets sprookjesachtigs. Al dagen was de sneeuw hét gesprek van de dag. Eindelijk iets anders dan corona. Ik banjer door de tuin met zijn in duinen opgewaaide sneeuw. Goed ingepakt, dat wel. Gevoelstemperatuur -15 lees ik in de krant. De schapen kijken onverschrokken. Wel met 'n hele dikke bontjas aan. Het wit van de wol wordt door de maagdelijk witte sneeuw eerder smoezelig geel… Wit staat voor onschuld. Dat is wat ik ook rondom zie. Alsof alles achter ons weggestreept wordt en we opnieuw kunnen beginnen. Als de lege bladzijde in het nieuwe schrift. Sneeuw waait op en de hoekige vormen verdwijnen. Ze worden zacht en golvend. En de zon maakt het idyllische plaatje compleet.
Reageer op deze column via ceesverkerke@xs4all.nl. Meer info op www.dezintuigentuin.nl.