Wim Admiraal ontleedt het fenomeen 'bank'.
Wim Admiraal ontleedt het fenomeen 'bank'. (Foto: Aangeleverd)

De Bank

Wilde je vroeger iets kopen, dan ging je daarvoor sparen. Als je het benodigde bedrag bijeen had kocht je datgene wat je wilde hebben.


Later leende je het bedrag bij het instituut BANK. Dat waren instellingen die neerstreken in steden en dorpen, alwaar panden opgekocht werden om vervolgens veranderd te worden in 'de bank'. Zette u uw geld op een spaarrekening dan kreeg u daarvoor een hoog rentepercentage. Dat percentage gold ook voor hypotheken, opnames en andere zaken, maar dan driemaal zoveel in tegenovergestelde richting, ten nadele van de klant.

En iedereen stortte braaf zijn geld op de rekening-courant bij de bank, waardoor deze steeds groter werd. Gevolg daarvan was dat de bank dure nieuwe panden liet bouwen. Aan de balie was je nog steeds iemand, totdat iemand bij de bank begreep dat die balie niet meer nodig was en je je geld zelf wel kon trekken uit de automaat. Alle betalingen voor de krant, gas, water, licht en dergelijke werden automatische incasso’s. Ook werd ons internetbankieren aangeleerd, zodat de bank dat ook niet meer hoefde te doen. Gevolg: baliepersoneel en andere medewerkers werden ontslagen.

De directie van de bank begreep dat met veel minder personeel de kleinere filialen wel kon sluiten. Het grootste deel van Neerlands geld was reeds in hun bezit, behalve het zwarte geld. Dus gingen de filialen in de kleinere dorpen als eerste dicht, op enkele trekautomaten na. Dat er af en toe eentje opgeblazen werd past in het investeringsbeleid. Ook in steden werden banken gesloten, zodat er in alleen grote plaatsen een bankgebouw bleef bestaan.

'De service van de bank is tot op het bot afgekloven'

Met andere woorden: de service van de bank is tot op het bot afgekloven en wij zijn er in enkele tientallen jaren ingestonken om al ons geld op de bank te zetten tegen een rente van 'nul procent'. Zijn wij echt zo dom?

Wim Admiraal