Marco Meeuwisse geniet met volle teugen van zijn eigen vogelparadijs in Oudkarspel.
Marco Meeuwisse geniet met volle teugen van zijn eigen vogelparadijs in Oudkarspel. (Foto: Theo Annes)

Volop verhalen in het vogelparadijs

OUDKARSPEL - We spreken af in zijn huis in Oudkarspel, dat momenteel behoorlijk 'under construction' is. "Toen we dit huis kochten wisten we dat het oud was, bouwjaar 1873, en hier en daar wat werkzaamheden zijn dan niet vreemd. Maar toen er in september een enorme scheur in de muur ontstond en bleek dat het huis ernstig aan het verzakken was, vielen we goed in de prijzen."

Door Marsha Bakker

'Dat hier stug volk zou wonen moet ik serieus tegenspreken'

Sindsdien is het een komen en gaan van bouwvakkers en is de leefruimte nagenoeg beperkt tot de keuken. Marco Meeuwisse kan zich er inmiddels bij neerleggen, al heeft hij er wel wakker van gelegen hoor, eerlijk is eerlijk. Naast schrijver van twee boeken, ‘Geluksvogel in Gambia' en 'De Duivelsvogel', is hij dichter, fervent vogelaar, gepensioneerd, levensgenieter, echtgenoot van Dieuwke, trotse vader en opa, nieuwe Langedijker én columnist van ons Langedijker Nieuwsblad. In willekeurige volgorde. Terwijl we in de warme keuken zitten met uitzicht op de achtertuin, wijst Marco op een waterhoen die onbekommerd langswipt op de tuintafel.

"Geen zeldzame watervogel, maar hier nu regelmatig in tuin te zien, elf stuks zelfs!" Het ijs in de sloot en het voer in de tuin maakt ze minder schuw. En dan vertelt hij, met glimmende ogen, over een Sperwer die ook onlangs te gast was en alle gebruikelijke gasten, zoals merels, vinkjes, pimpel- en koolmezen deed opschrikken. (Zie in deze editie, op pagina 5). In Marco's tuin annex vogelparadijs hangt en ligt voor ieder wat wils te eten. "Sinds juli 2020 wonen we in Oudkarspel. In de oude woning van de hoofdschoolmeester aan de Dorpsstraat vlak naast de Allemanskerk. Alsof ik thuiskwam in mijn eigen jeugd. Ik groeide op in het groene hart van Holland en bezit nu zelf ineens een grote tuin vol vogels en uitzicht op de polder. Omgeven door gezellige buren." Die buren spreekt hij met enige regelmaat, en ook de buren van de buren kennen hem inmiddels. Omdat hij door zijn hobby veel buiten is en altijd open staat voor een praatje. "Dat gaat vanzelf, ik maak makkelijk contact. Dat hier stug volk zou wonen moet ik dan ook serieus tegenspreken. Ik heb alleen maar prettige ervaringen... Wij voelden ons hier meteen thuis."


Les verder op pagina 5

Afbeelding