Dropdorp
Regelmatig word ik aangesproken met Meneer Drop. Hoewel ik een echte snobberaai-liefhebber ben heeft die bijnaam daar niet eens zo heel veel mee te maken, want Meneer Drop verwijst naar mijn bedrijfsnaam Drop Productions.
Hoe ik daar aan gekomen ben? Twee oorzaken: ik maakte ooit een Engelstalige solo-cd, en het leek me passend om daar een titel voor te verzinnen die zowel een Nederlandse als een Engelse uitleg heeft. Ik kwam niet verder dan ‘winter’ en ‘drop’. Aangezien het laatste woord meerdere betekenissen heeft in het Engels, werd het een hoesje met Drop d’r op. Daarnaast is er een link naar een familieverhaal: als baby kroop ik de poort uit, langs de sloot en over het spoor om bij de drogist een dropje te vragen. Een klant in de winkel herkende mij als dat purkie van Jager en bracht me weer terug naar huis, toch een dikke kilometer verderop. Zo’n 23 jaar geleden schreef ik me daarom in als ZZP-er onder de naam Drop Prod.
Drie jaar later verhuisde ik naar de Dorpsstraat (nog een anagram: drop-prod-dorp!) op de grens van Zuid-Scharwoude en Broek op Langedijk. Helemaal bizar werd het toen mijn krasse overbuur vertelde dat mijn woning vroeger Warme Bakker Kout heette en hij daar als kind altijd drop mocht kopen.
En toen ik ooit een muziekproject leidde met asielzoekers en de Volkskrant daar een artikel aan wijdde, ging het vooral over het feit dat ik die internationale musici trakteerde op een dropje.
En hun ongeloof toen ik vertelde dat wij Langedijkers 2 kilo per persoon per jaar van dat spul in onze bakkes stoppen.
Dropdorp, hoe kom je d'r op.