William van Diepen schrijft boek over fusieperikelen
SINT PANCRAS - Waarom nu met een boek komen, terwijl de roerige tijd over de fusie tussen Langedijk en Heerhugowaard juist achter ons lijkt te liggen? Waarom oud zeer oprakelen dat er bij een aantal of veel Sint Pancrassers zit en zat? Deze vragen komen op bij het verschijnen van het boek ‘De Strijd om Sint Pancras’ van de auteur William van Diepen. Hoe reageert hij op deze vragen?
door Ben Wansink
“Het is onjuist, dat ik mij nooit met de discussie of de fusie bemoeid heb, zoals wel gesuggereerd wordt. Ik heb gebruik gemaakt van spreekrecht bij vergaderingen van de gemeente Langedijk en schriftelijk bij provincie Noord Holland en de Tweede Kamer. Ik heb meerdere Tweede Kamerleden gesproken over mijn inbreng en zelfs minister Ollongren geïnterviewd. Ik vind dat de media, die ik zeker benaderd heb, geen aandacht schonken aan mijn kritiek. Journalisten vonden het horen van een andere mening dan de dorpsraad blijkbaar niet belangrijk. Mijn vragen en kritiek zijn ook bij de dorpsraad van mijn dorp terecht gekomen, maar sneeuwde onder door degenen die het hardste gilden. Ik was bijvoorbeeld 8 oktober 2019 aanwezig op een forumavond van Mens, Samenleving en Financiën. Hier werd uitgebreid over de herindeling gesproken. Daarbij was ook de toenmalige voorzitter dorpsraad Sint Pancras aanwezig. De dorpsraad wist en weet dus zeker van mijn bestaan en kritische opmerkingen. Ik heb ook de Alkmaarse gemeenteraad in 2 vergaderingen aan de tand gevoeld, omdat de dorpsraad dat naliet. Bij de provincie in Haarlem was ik verhinderd om te spreken en is mijn bijdrage schriftelijk ingebracht. Bij de Tweede Kamer in Den Haag ging het spreekrecht niet door vanwege de corona lockdown, ook hier dus een schriftelijke bijdrage. Het is dan zeker leuk, indien je delen van je eigen tekst terugleest in verslagen van de minister. Daarnaast mocht ik bij het bezoek van de Directeur Generaal van Binnenlandse zaken in Langedijk meespreken over wat er nu leeft in Sint Pancras. Ik heb vele uren in archieven doorgebracht, raadsvergaderingen teruggeluisterd en alle, werkelijk alle, stukken gelezen aangaande de fusie”
Hard bewijs
Je hebt nogal wat kritiek op de enquêtes. Kun je hard maken dat er met de cijfers gesjoemeld is? “Ik heb zowel enquêtes en de laatste petitie onderzocht op waarheid. Uit de dorpsraad enquête van 2015 ontdekte ik, dat er minder inwoners van Sint Pancras gereageerd hadden dan werd gesuggereerd. Ik haalde bij de uitslag zelfs de 100 % niet en zag later in publicaties, dat genoemde percentages met voorkeur voor Alkmaar naar boven afgerond werden. Ook bij de petitie heb ik middels een Wob-verzoek (Wet openbaar bestuur) bij de provincie de aantallen handtekeningen opgevraagd. Ik miste 201 handtekeningen, het uitslagpercentage lag dus een stuk lager dan die 60%. Ook de wijze van handtekeningen vragen aan de deur, zette ik, maar ik niet alleen, mijn grote vraagtekens en dat maakte de petitie uiteindelijk niet representatief meer.”
Vuile procenten?
Maar is het niet zo, dat er altijd een percentage ‘vuile procenten’ in een enquête kan zitten en dat het gaat om het grote geheel, William? “Het gaat niet alleen om de cijfers, maar over de achterliggende antwoorden en ook aan de wijze van vraagstelling. Het kan heel snel suggestief worden! Ook was de privacy bij de petitie slecht gewaarborgd. Bij de rondgang van de dorpsraad langs de deuren konden bewoners zien wat een buurman er van vond. In mijn boek, trouwens ook geschikt voor andere dorpen die in een fusie belanden, kunnen uit de diverse burgerparticipaties lering getrokken worden. Ik richtte eind 2019 de Klankbordgroep Sint Pancras op. Doel is om van het nieuwe kernenbeleid van de gemeente Dijk en Waard een succes te maken. Ik wil dat er saamhorigheid komt en de tweespalt die op een gegeven moment dreigde door de fusieperikelen, verdwijnt.”
Presenteerblaadje
De foto op de cover van het boek toont het paard in tweevoud uit het wapen van Sint Pancras. Het dorp wordt als het ware op een presenteerblaadje aangebonden aan Alkmaar bij deze herindeling. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die William van Diepen een drammer vinden, iemand die ten koste van alles de onderste steen boven wil halen. Anderen zullen hem bewonderen om zijn doorzettingsvermogen. William: "De dorpsraad had een hele goede rol tijdens het fusieproces kunnen spelen. Het is jammer dat zij die rol niet met beide handen hebben opgepakt. De Alkmaarse gemeenteraad had zich méér collegiaal moeten opstellen, maar die zagen een uitbreiding van hun grondgebied wel zitten.” Feit is wel dat er een interessant boek op de markt is verschenen, dat voor de ingewijden leesvoer voor vele uren zal betekenen. Want onder andere ook de annexatie uit de jaren '60 door Alkmaar en het verlies van een deel van de Vronermeer, wordt uitgebreid beschreven. Een betrokken Sint Pancrasser kan de route die in het boek afgelegd wordt, zeker goed volgen. Maar ook een buitenstaander kan de historie over Sint Pancras en uiteindelijk de samenvoeging naar Dijk en Waard, begrijpen. Wat waren de hindernissen in Langedijk? Hoe moeilijk was de besluitvorming? Het boek is aangeboden aan burgemeester Kompier en zal, zeker wat de communicatie betreft, een les zijn voor toekomstige fusiedorpen, maar ook voor de debatten in de Tweede Kamer over herindelingen. Het boek is voor € 27,50 verkrijgbaar bij The Read Shop in Sint Pancras, De Kameleon in Broek op Langedijk en bij bol.com. Het zou geweldig zijn dat, na al het gekrakeel, de saamhorigheid tussen alle inwoners van het toekomstige Dijk en Waard voorop zal staan en er gezamenlijk een succes van de fusie gemaakt kan worden.
