Zo maar even praten
Heerlijk om weer even bij te praten met u allemaal.
Ik schrijf opeens u, maar eigenlijk ligt het vertrouwde 'je' dichter bij mij. Zo’n gevoel van: even gaan zitten en rustig luisteren.
Zomaar even luisteren wat een ander te vertellen heeft. Over luisteren gesproken! Ik ga terug in de tijd. En echt, een heel eind terug in de tijd!
Ik denk begin tachtiger jaren.
Zij waren echte hardrockers, met lang haar!
In die tijd ook wel nageroepen : "Met lange haren gratis knipbeurt"!
Maar als ouder prik je daar doorheen, maar ze hebben een hart van goud en nooit zelfs maar een puntje drugsgebruik.
De buitenwereld zag hem altijd in een zwart T-shirt lopen, liefst met een groot doodshoofd erop.
Voor hun band schreef hij zelf de teksten en muziek.
Hun jeugdmuziek, hun eigen herrie! Hun blije keuze!
Maar als liefdevolle ouder begrijp je elkaar muzikaal niet meer.
Muziek van toen; Muziek van nu! Altijd anders, altijd hetzelfde.
Want lieve lezers, toen leerde de jeugd zijn eigen weg te gaan.
Nu gaat een nieuwe jeugd soms met pijn en moeite zijn eigen gang. Met dezelfde of andere muziek.
Het gevoel van ouders, familie en vrienden zal altijd hetzelfde zijn. Dat liefde en gelukwensen behouden mogen blijven.
Houdt van hen zoals ze zijn. Iedere generatie zal van zijn eigen fouten moeten leren.