Paardenmeisjes
Als ik die middag de bus parkeer tegenover het bord ‘gratis paardenmest’, tuurt een meisje door de afrastering naar de paardenschuren, helemaal achterin op het erf. Ze is acht, misschien negen jaar. Ik stap uit, open de laadklep en doe mijn laarzen aan. Voor de tweede keer maak ik die maandagmiddag het hek los en sjouw zinken teilen, emmers en vijf zwarte plastic kratten naar de mestvaalt. Het meisje blijft voor de afrastering staan, dicht bij haar fiets. Wacht ze op iemand?
‘Jij houdt van paarden,’ probeer ik vrolijk. Ze glimlacht en fluistert trots: ‘Ik heb al vijf keer gereden.’
‘Vijf keer!’ herhaal ik enthousiast. ‘Wow, en ging het goed?’
Weer knikt ze, haar ogen stralen. Dan begin ik vooraan op het erf met een vork de kratten vol te gooien. Bij de schuren achter mij leidt een blonde tiener een bruin paard naar buiten. Ze heet Ronja en draagt een cap. Haar naam weet ik sinds de eerste vracht paardenmest vanmiddag. Ze vertelde dat ze drie volle kruiwagens per dag de stallen uitrijdt. Ik vond dat veel, maar ze zei: ‘Ach, het hoort erbij.’ Nu maakt Ronja het paard klaar voor een rit, haar handelingen zijn relaxed en geroutineerd. Een droomscenario, denk ik, voor het meisje aan de weg. Ik voel met haar mee. Kom hierheen, gebaar ik. Het kind aarzelt, dan stapt ze voorzichtig door de blubber het terrein op.
‘Ronja?’ roep ik meteen in de richting van de stal. ‘Hier is een fan van je!’ De tiener kijkt om en glimlacht. ‘Loop maar door,’ fluister ik naar het meisje. Als ik de volle teilen, emmers en kratten een voor een de bus in til, hoor ik ze geanimeerd praten.
Twintig minuten later, als ik terug ben voor een derde vracht mest, zit Ronja hoog te paard. In volle draf maakt ze rondjes in de hooggelegen buitenbak. En daar is ineens het meisje, ze loopt op me af en vraagt zachtjes of ze misschien ook even mag rijden.
‘Oei,' zeg ik, ‘daar heb ik niets over te zeggen. Heb je het Ronja al gevraagd?' Ze schudt nee en verdwijnt schoorvoetend achter een schuurtje. Zal ze het durven? Nieuwsgierig neem ik even later een kijkje. Wow, ze zit op het paard! Met cap! Triomfantelijk glunderend.
Ronja loopt ernaast, kletsend maken ze een rondje door de bak.