Afscheid veerdienst Ewijcksluis-Wieringen
'Ga met mij mee, terug in de tijd! Wie nu denkt aan een slaperige Kop van Noord-Holland, heeft het helemaal mis. De kleding zo stijf, waar de mottenballen bijna van het papier geuren. De werkman met de pet en de heren met de hoed. De schorten van de vrouwen met zwierige witte linten vind ik nu nog steeds vrolijk en uitdagend, een vage belofte voor romantiek.
Van Ewijcksluis bruist van leven. Er is druk vaarverkeer tussen 't vasteland van Noord-Holland en het eiland Wieringen, met als aanleghaven 'De Haukes'. Kassieventers met garen en band, handelaars met kippen en varkens; een bonte verzameling van mensen en dieren. Foto's van het beroemde oude veerhuis in Van Ewijcksluis zijn gelukkig bewaard gebleven. Museum Oud Anna Paulowna, voornamelijk de heer Cor Keppel, stond hem voor gebruik aan mij af.
De twintiger jaren stonden echter met grote veranderingen op stapel. Een vaste verbinding aanleggen naar het eiland Wieringen, met in het achterhoofd een stoutmoedig plan om een vaste verbinding te maken vanaf Den Oever naar het verre Friesland.
In 1924 kwam het pronkstuk van technisch vernuft klaar: de Amsteldiepdijk lag er! Wat de burger niet wist en velen van u nog niet: er was te weinig onderzoek gedaan naar de bodem. Zand, gewonnen uit de Waddenzee, zakte op verschillende plekken onder de dijk vandaan, en onder zand en keileem bevond zich een veenlaag. Het weggelopen zand vormde in de loop der jaren kleine natuurgebiedjes waar vogels en planten een nieuw leefgebied hebben, dat heet nu 'de verzakking'.
Onder de dijk, die met keileem werd opgevuld, sijpelt nog steeds zout water. Een brak watergebied je dat overgaat in zoet water. In 1927 op 31 juli ging de korte afsluitdijk eindelijk voor het publiek open. Je zou denken: "Met veel toeters en bellen?"
Niet te geloven! Er werd simpelweg een slagboom weggehaald. Aan de kant van voormalig eiland Wieringen zat men ook niet stil. Het zand dat ook gebruikt werd voor de aanleg van de dijk, spoot men op langs de kustlijn van het Amsteldiep, zodat een prachtig recreatiegebied ontstond, het huidige Lutjestrand.'
Atti Smit-Ran
