Afscheid bij de Petrus en Pauluskerk: ‘Bel Ootes, als er één dood is’
Vervolg van de voorpagina
Door: Ed Bausch
Een ronde van sollicitaties bracht Cees en Hilda, die op haar zesde uit Zeeland naar Westbeemster was gekomen, naar Den Haag en andere plaatsen, tot uiteindelijk Bergen voor 44 jaar de standplaats werd. Burgemeester Rehwinkel kwam vorig jaar om hen te feliciteren met hun 60-jarig huwelijk. Nu voor de foto voor het Bergens Nieuwsblad/Contact met De Egmonden poseert hij in vol ornaat in de tuin, met zijn geliefde Hilda. Want Cees Ootes was in alles vooral een rustige, dienende man die beleefdheidsvormen heel serieus nam. "Soms zagen ze mij, in mijn pak, wel aan voor de bruidegom”, zeggen zijn pretogen.
11 april neemt Cees na 65 jaar dan uiteindelijk afscheid als koster bij de Bergense Petrus en Pauluskerk
“Bent u het echt, of lijkt u erop?”
Het verhaal van Cees en Hilda Ootes omvat heel veel. Dat vraagt om nog eens nader te worden opgeschreven. Want het is ook een enorme tijdsspanne met ook hele grote veranderingen. Van een Petrus en Pauluskerk, die vroeger op een paar keer op kerstavond en op menige zondag helemaal vol was met belangstellenden, waaronder ook de toeristen. Van de veranderingen voor kosters en hun dalende inkomen door opkomend en noodzakelijk vrijwilligerswerk. Die situatie noopte Cees Ootes om onder zijn eigen naam en na een gedegen opleiding een uitvaartbedrijf te starten. In die positie werkte hij ook in veel andere plaatsen. Zoals overleden toeristen naar Schiphol brengen of juist elders overleden streekgenoten daar ophalen. “Maar evengoed werkten we ook in de andere kerken in Bergen en wijde omgeving, want wij waren er voor iedereen, ook al verwoord ik het zelf dat wij 65 jaar hebben gewerkt in dienst van de Heer.” Overal herkennen mensen het echtpaar. Zelf kunnen ze onmogelijk iedereen herkennen die in de zalen zat. In Tel Aviv vroeg iemand: “Bent u het echt, of lijkt u erop?” In Bergen zal iedereen Cees en Hilda nog vaak zien lopen met het hondje, zeven keer per dag. Wederzijds groeten en handopsteken met een blik van erkenning en herkenning. Op 11 april is hijzelf de koster bij zijn eigen afscheid van dat bijzondere vak.
Natuurlijk.