Ommekeer
Als ik afgelopen weekend in de tuin door de sneeuwruggen ploeter schiet daar ineens een houtsnip voor mijn voeten weg. Met zigzaggende vliegbewegingen ontvlucht hij mij. Dit is zo'n mooie vogel dat hij beter ‘goudsnip' zou moeten worden genoemd. Later zie ik er zelfs twee waarvan er één de stal een stukje inloopt. Kou dringt vogels dichterbij de mens en dat is genieten (voor de mens tenminste). Ineens dient de overrompelende dooi zich aan. De sneeuw verdwijnt voor je ogen. Plassen verschijnen in de tuin. Overal is water. De koude zonnige dagen brachten veel plezier. Me-vrouw Els maakten lange wandelingen langs kanalen vol met blijheid. Vanaf de kant gezien schaatsten daar hoofden voorbij, hun onderlijf onzichtbaar door de rietkragen. Ineens is het allemaal een herinnering. Jammer, maar in de tuin hoor ik de vogels jubelen.