Breekbaar en sterk als glas: Werken aan jezelf na niet-aangeboren hersenletsel
HEERHUGOWAARD/ ALKMAAR - Het kan je zomaar overkomen. Gerri Tesselaar kreeg te maken met niet-aangeboren hersenletsel (nah) na een hersenbloeding. Met gemengde gevoelens begon ze bij het Idee-atelier in Alkmaar, waar Esdégé-Reigersdaal mensen met nah ondersteunt. De acceptatie ging langzaam. “Pas na vier jaar heb ik afscheid genomen op de tennisclub. Het ging niet meer.”
Door een ongeval, ziekte of herseninfarct kun je te maken krijgen met niet-aangeboren hersenletsel. Wonen, werken en je hobby uitoefenen; het is ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Dat gold ook voor Gerri. Haar eigen winkel in kinderkleding en speelgoed moest ze opgeven. “Het zelf maken van kleding lukt niet meer.”
Dagbesteding
Een hersenbloeding kan zomaar optreden en je leven totaal veranderen. Patiënten houden vaak hersenletsel over na zo’n gebeurtenis. Dan volgt een lange periode van revalidatie. En van acceptatie. Een zware tijd die ook Gerri Tesselaar na haar hersenbloeding in 2013 heeft meegemaakt. Met heel veel moeilijke momenten. Een passende dagbesteding kan dan één van de lichtpuntjes zijn. Bij Esdégé-Reigersdaal wordt op verschillende locaties in Noord-Holland Noord dagbesteding geboden aan mensen met nah, ook bij het Idee-atelier in Alkmaar.
Na de hersenbloeding raakte Gerri lange tijd geen naaimachine meer aan. Gerri: “Ik heb al mijn naaimachines weggedaan. Ik kon niet meer maken wat ik in mijn hoofd had. Het lukte niet meer. Dat was geweest.” Dat gevoel maakte haar onzeker en boos. Begeleider Tarcio Nanne is werkzaam bij het Idee-atelier en kent Gerri goed. Tarcio: “Gerri heeft een hoge kwaliteitseis voor de dingen die ze maakt. Ik maak zelf ook kleding en dan moet Gerri dat altijd even checken. Laat dat naadje eens zien, zegt ze dan. Ze ziet echt alles.”
Wennen kost tijd
Werken op een dagbestedingslocatie is vaak niet de eerste keus van iemand met nah. Ook Gerri voelde zich eerst niet thuis tussen mensen met een beperking. Volgens begeleider Tarcio Nanne een herkenbaar beeld. “Dat hebben veel mensen met hersenletsel die hier voor het eerst komen. Het wennen kost tijd.”
Lachen
In het begin richtte Gerri zich vooral op de begeleiding voor haar sociale contacten. Tarcio vond dat prima. “Al kwam ze alleen maar voor de koffie, of voor mij. Want wat kan ik lachen met die vrouw!”, zegt hij enthousiast. Op die manier kon Gerri wennen aan de situatie op het Idee-atelier. Een plek waar ze, dankzij haar creativiteit, goed past.
Glasfusie
Gerri vond haar uitdaging in glasfusie. Gekleurde stukken glas worden gesneden en geknipt en uiteindelijk aan elkaar gesmolten. Het glas gaat lang in een oven en als die open gaat heb je een glazen schilderij. Gerri maakt de mooiste bloemen van glas bij het Idee-atelier. Een priegelwerkje soms. Maar dat bleek goed voor het herstel van haar fijne motoriek. “Door het rommelen komt het weer terug.”
Orde scheppen in chaos
Later, toen Gerri wat verder in haar proces van acceptatie was, vond zij ook een klik met cliënten van haar leeftijd. Ze ontdekte zelfs een paar mensen waar ze zich aan kon spiegelen. Tarcio: “In het begin dat ze hier kwam was het voor Gerri nog erg moeilijk orde te scheppen in de chaos in haar hoofd. Ze was warrig, was steeds de weg kwijt. Als je haar vertelde waar de scharen lagen, was ze dat een minuut later alweer kwijt.” Er werd begonnen met het aanbrengen van structuur. Eerst een tekening maken van wat je wilt maken. Dan inkleuren. Dan pas met glas aan de gang.
Inmiddels zijn al die stappen niet meer nodig. Tarcio: “Nu maakt ze de glaswerken eigenlijk helemaal zelf, zonder dat ik me er nog mee hoef te bemoeien.” Gerri maakt borden, schalen, kerstboompjes, tulpen. Met glas kun je alle kanten op. Wat ze maakt, wordt verkocht in de winkel van het Idee-atelier. En de verkoop loopt goed. Gerri: “Daar ben ik blij om, dan heeft het nut dat je het maakt. En ik kan er mijn creativiteit lekker in kwijt.”
Dit is een artikel van Esdégé-Reigersdaal. Kijk voor meer informatie op esdege-reigersdaal.nl.