Lang leve de…?
Ik maakte een praatje met een man en alles leek heel normaal tot hij liet vallen dat hij iets had gekocht voor een aantal gulden. Guldens! Hij had het zelf niet in de gaten, maar bij zulke mensen heb ik meteen heel veel andere vragen: Of ze wel leven in het hier en nu, of ze thuis nog een telefoon hebben met snoer aan de hoorn en ‘s avonds even een VHS’je opzetten, nadat ze voldaan zijn van hun maaltijd, die ze bereid hebben in hun stoofpannetje in de open haard. Ja, ik ben ook opgegroeid met guldens en kwartjes en rijksdaalders, maar het is volledig uit mijn systeem verdwenen.
Eigenlijk zijn die generatie-dingentjes hartstikke leuk. De technologie is nog nooit zo hard gegaan en het is heel grappig om aan mijn eigen kinderen te vertellen hoe de dingen gingen toen wij zo oud waren als zij nu.
Mijn dochter was vol ontzag over de Interrailreis die haar vader en ik maakten. Zonder telefoon, Google, reisplanner-app door Europa. En toch overal aankomen en altijd een slaapplek hebben. Hóe dan? En wat avontuurlijk! Wij zeulden volgens mij zo’n zware Lonely Planet mee en sliepen in louche goedkope hostalletjes, of op vage campings waar je met geen mogelijkheid ook maar één haring de grond in kreeg of in een overvolle nachttrein, bezet door backpackers. Want bij het gebrek aan reviews was het inderdaad één groot ‘avontuur’. Maar ook daar denk ik alleen aan in verleden tijd. Nee, ik ben écht helemaal bij de tijd.
'Rond deze tijd heb ik mijn 'gulden' moment'
Behalve één keer per jaar. Rond deze tijd heb ik mijn 'gulden' moment. Misschien dat de man van de gulden dezelfde leeftijd had bij het invoeren van de euro, als ik bij de kroning van Willem Alexander. Koningsdag. Koninginnedag op een andere datum. Ieder jaar roep ik weer iets over Koninginnedag, waarna ik zuchtend wordt gecorrigeerd. Op een dag ga ik erbij vertellen: vróeger, toen hadden we dus nog een koningin…
Marieke Craamer