Dansen op zondag
Olga en Duco. Twee enthousiastelingen die jong en oud dagelijks via de tv een kwartier in beweging proberen te brengen. Ze doen erg hun best, maar dat voorkomt niet dat ik regelmatig met mijn benen in de knoop raak: zijstap tik, dubbele zijstap tik, V-stap, kruisstap.
Benamingen als tap, mambo, scoop, chacha doen me denken aan de dansles in mijn jonge jaren. Dansen op zondag, toentertijd door de kerk als zonde betiteld. Stiekem moest ik het huis uit sluipen. Vervolgens vijf kilometer fietsen van Kralingen naar Rotterdam-Zuid en weer terug in het duister het huis in sluipen. Meyer et Fils heette de dansschool. Tot mijn verbazing ontdekte ik dat die school nog steeds bestaat! Dezelfde naam, hetzelfde adres - 58 jaar geleden!
Zedig op afstand leerden we de foxtrot met opzwepende muziek van Fats Domino en Chubby Checker. Na afloop was er een half uur vrij dansen. Jongens aan de ene kant, meisjes aan de andere kant. Superspannend, maar ook wel eng. Met balspel op school was ik meestal degene die als laatste gekozen werd. Nu was het andersom en moest ík genoegen nemen met de laatste, een vrij gezet meisje met dik wollen vest. Ze schuurde en plakte tegen me aan. Het zweet brak me uit en hulpeloos keek ik om me heen. Door niemand werd ze afgetikt wat wel de bedoeling was.
'Chachacha, rumba, tango, allemaal niks voor mij'
Een voordeel: mijn houterige benen hoefden bijna niets te doen. Ik kon mijn voeten immers nauwelijks verzetten. De leraar gebood mij wat meer afstand te nemen maar dat ging niet. ‘Ze is bang om te vallen’, zei ik maar. Ze reageerde niet. De week daarna mochten de meisjes kiezen. Meteen vlogen er drie op me af. Van het ene op het andere moment was ik tot stoer mannetje gebombardeerd! Chachacha, rumba, tango, samba, twist, jive, allemaal niks voor mij. Geen vervolgcursus dus. Gewoon af en toe op feestjes wat gek doen. Met achteraf commentaar over houten benen.
© Tom van Rossum