Aan handen en voeten gebonden
Zonde dat die ‘onderzetters’ zo vaak verwaarloosd worden. Eelt, zweetvoeten, eksterogen, knobbeltenen, klauwtenen, scheefgegroeide tenen, noem maar op. Over knoflooktenen wil ik het maar niet hebben, brrr…
Onderhoud heeft veel voeten in de aarde. Alleen al het feit dat ze een heel lichaam moeten torsen. Soms worden ze via een extra zool verstevigd. Twee grote tenen aan de binnenkanten en twee kleine aan de buitenkanten Daartussen niets opwindends. Of het moet tenenkaas zijn.
Wat ze allemaal onder de voeten hebben gelopen, daarover circuleren de meest platvloerse verhalen. Overigens kan je beter een wit voetje halen dan dat je voor halve zool of hielenlikker versleten wordt. En dan heb ik het nog niet eens gehad over die pietermannen op het strand die reuze trek hebben in mensenvoeten. Ja echt, dat zuig ik niet uit mijn duim.
'Die vieze randjes - om van te rouwen!'
Verder maar met de handen. Er bestaan kolenschoppen maar ook slanke pianohanden. Beide soorten kunnen mensen in vuur en vlam zetten. Toch steekt niemand zijn of haar hand in het vuur, bang dat men de vingers er aan brandt. Nagels zijn ter verdediging. Nog stekeliger wanneer ze verlengd of afgekloven worden. En dan die vieze randjes. Om van te rouwen!
Je kan op je vingers natellen dat iedereen een vinger in de pap wil hebben. Alle vingers zijn er om bij af te likken. Ze hebben zelfs een eigen naam. De dikste en kromste zuigt (alles) uit zichzelf, een andere wijst (terecht), de middelste beledigt, alleen al door hem op te steken. De vierde wordt liefdevol geringd om vreemdgaan te voorkomen. En dan de laatste, dat miezerige kleintje, die heeft 29 (!) boeken op zijn naam staan: de avonturen van Pinkeltje.
Tot slot: wanneer je de handen uit de mouwen steekt en de middelvinger laat zakken, dan trap je niet meer op andermans lange tenen en word je vanzelf op handen gedragen.
©Tom van Rossum