Uit de oude doos: VOP voor vertrek vanuit Schoorldam, juni 2012
Uit de oude doos: VOP voor vertrek vanuit Schoorldam, juni 2012 (Foto: Arjan Hoogvorst)

Traditionele Schoorlse busreis stopt na 74 jaar: 'Het is mooi geweest'

SCHOORL - Aan alles komt een einde. Soms zelfs aan bepaalde bijzondere tradities, al is dat eigenlijk nooit de bedoeling. Na ruim 70 jaar is het gedaan met de jaarlijkse busreis voor Schoorlse dames. Corona en gebrek aan organisatorische opvolging zijn daar debet aan. Hanna Hoogvorst, die de alom geliefde dagtrip sinds 1993 mede organiseerde, vindt het mooi geweest.

Jaarlijks vrouwenuitje ter ziele

Het was de Schoorldammer reisclub Voor Ons Plezier (VOP) die in 1947 werd opgericht, met als voorzitter Piet Bakker (Spikkel) en als bestuursleden de dames Mooi-Schotvanger, Jongeling-Bas en Koel-Selhorst. Doel was om in die naoorlogse jaren Schoorlse vrouwen een jaarlijks verzetje buitenshuis te bieden. Er heerste destijds veel armoede op het platteland en ook Schoorl had het niet breed. Vakantie was er doorgaans niet bij. Zo ging een gemêleerd gezelschap uit Schoorl, Groet, Camperduin en Schoorldam in 1948 voor het eerst met de bus op pad, om verschillende bezienswaardigheden ver van huis te bezoeken. “Voorafgaand aan het uitje werd een jaarlang bij belangstellenden voor de busreis maandelijks 1,25 gulden opgehaald”, weet Hanna Hoogvorst door overlevering van haar voorgangsters. “In het begin gingen ook soms wat mannen mee, maar die maakten het al gauw iets te bont door overmatig drankgebruik en zo. Na verloop van tijd was het een puur vrouwenuitje.”

Gezellig opsteken

Elk jaar bezocht het bonte gezelschap van vrouwen, hun moeders en na verloop van tijd zelfs menig dochter bijzondere plekken, die tot op het allerlaatste moment een verrassing bleven. “Uiteraard probeerden ze onderweg altijd iets te ontfutselen, vooral als de bus al een tijdje op pad was en ieders nieuwsgierigheid met de kilometers toenam”, herinnert Hanna zich lachend. “Het begon steevast met gezellig ergens opsteken voor koffie en gebak, waarna een museum, tuin of landgoed werd bezocht. Vervolgens lunchen en daarna iets anders actiefs als een boottocht of rondleiding. Uiteindelijk werd al terugreisend ergens gedineerd, waarna iedereen rond 20 uur weer thuis was. Het waren altijd supergezellige uitstapjes, waar iedereen zichtbaar van genoot.”

Prachtige indrukken

Zelf belandde Hanna ooit via haar schoonmoeder in de bus. Familie Hoogvorst had tot eind jaren 70 een rijwielzaak, maar beide dames konden die eerste woensdag van juni gerust een dagje weg wat de doorwerkende mannen betrof. Het waren Wil Kroon en mevrouw Bes die de boel inmiddels organiseerden, later opgevolgd door Jos Groen en Hennie Westerhof. Naast meerdere namen passeerden ook diverse busbedrijven de revue. In die ruim 70 jaar werden allerlei provinciale uithoeken aangedaan, tot zelfs Texel aan toe. Van Ecomare tot het Dolfinarium, van Hindeloopen tot Museumstoomtram Hoorn-Medemblik, de Schoorlse vrouwen hebben heel veel gezien. Met een hoop lol en prachtige indrukken.

Roet in eten

Zelf nam Hanna in 1994 de organisatie op zich samen met vriendin Han Aarsen, die met man Piet jarenlang een buurtsuper aan de Laanweg bestierde. “We hebben het altijd graag gedaan, hoeveel werk het ook was. Denk aan inventariseren wie mee wil, op tijd geld innen, bezienswaardigheden bedenken en reserveren, pleisterplaatsen regelen en natuurlijk de busreis zélf boeken. Han is ons helaas enkele jaren geleden ontvallen, maar haar inspanningen werden prima overgenomen door Hansje Leeuwenkamp.” Tot vorig jaar maart corona roet in het eten gooide. De busreis kon voor het eerst sinds het lange bestaan niet doorgaan. Dit jaar zelfde verhaal. En al zou het volgend jaar wél weer kunnen, dan is er nog een organisatorisch probleem. Hanna is 84, wordt fysiek wat minder en vindt het welletjes na bijna drie decennia organisatie. “Helaas stopt met mij en Hansje ook de jaarlijkse busreis, maar het is niet anders. Meerdere generaties Schoorlse vrouwen hebben er ruim 70 jaar van genoten, maar nu eindigt VOP. Het is mooi geweest”, aldus Hanna, die voor haar jarenlange inspanningen werd verblijd met bloemen, een cadeau en dinerbon.