Een deel van de ploeg aan het werk
Een deel van de ploeg aan het werk (Foto: Ed Bausch)

'Ik ben maar een simpele schoffelaar'

GEMEENTE BERGEN - Eens was een flink deel van de zuidkant van Bergen gevuld met de gebouwen en goede werken van de zusters Ursulinen. De Historische Vereniging heeft daar in themanummer 14 in maart prachtig en goed gedocumenteerd over geschreven. De congregatie van de zusters kende haar bloei en haar krimp. Op het overgebleven gebied aan de Nesdijk is nu de helaas niet monumentaal verklaarde kapel een woning geworden, slijten de overgebleven zusters hun jaren in een gebouw dat zij nu delen met een woongroep en zijn er op diverse plekken, ook aan de Lijtweg, woningen en appartementen gerealiseerd. De gemeente werd eigenaar van het park.

DOOR: ED BAUSCH

Wouw, wede, affodil

Of kun je het beter een oase noemen, inclusief de prachtig ommuurde begraafplaats met een slotgracht en al? Hoe dan ook is Bergen nu een park rijker, want het is openbaar gebied geworden. Waar stilte overigens nog net zo op prijs wordt gesteld als toen de zusters er nog volop werkten en wandelden. Maar stil word je er vanzelf. Zo mooi en afwisselend is het. Het park bevat ook een grote en rijke kruidentuin. Die wordt nu onderhouden door een ploegje nieuwe bewoners van Landgoed Merici, zoals het nu heet.

Madonnalelie

"Ik ben maar een simpele schoffelaar”, zegt Simon van Geldorp. Hij is met zijn vrouw Inger sinds enige jaren bewoner vaan een van de nieuwe parkhuizen aan de Lijtweg en vanuit hun tuin hebben ze vol zicht op het park en de kruidentuin. Het initiatief tot de vorming van een onderhoudsploeg werd genomen door woongroeplid Marie-Elske Labij-Van der Pol. "De zusters wilden graag dat veel in het park intact zou blijven. 

Nieuwe bewoners onderhouden kruidentuin zusters Ursulinen

We zagen dat de kruidentuin, geïnspireerd op de kruidenborders van landgoed Beeckestijn bij Velsen en ontworpen door de Bergense hovenier Vlaar, achteruit ging. Nu hebben we een ploegje van acht nieuwe bewoners. We bouwen samen veel kennis op over de wel honderd verschillende kruiden.” Die staan in ruime vakken in een gespiegeld geheel met klinkerpaadjes ertussen. Sommige kruiden worden heel hoog en moeten gestut, andere blijven laag.

Lees verder op pagina 2

Marie Elske Labij links en Geesje Lubberink bij het prieeltje op de kruidentuin