Het tuinpad van jullie vader
Met een schok kwam ik erachter dat mijn kinderen zich niet kunnen voorstellen dat er een wereld bestond zonder mobieltje. Zonder internet. Wel hifi, maar geen wifi.
“Wat deden jullie dan de hele dag, Pa?” - Uh….we brachten veel tijd samen door zonder een telefoon in onze handen, we hadden heel veel dingen om over te praten en maakten goede afspraken over hoe laat we weer bij het tuinpad van onze vaders moesten zijn.
Niet ‘even online Airpods scoren’ maar een jaar sparen voor een stereotoren. Geen pinautomaat maar een piekpijp. Geen euro’s, maar guldens (tekort). Autoloze zondagen en schaatsen op straat. Ja, ik ben een Generatie X-kind. Geboren tussen 1961 en 1979. Wij zijn de laatste generatie die mocht buitenspelen tot de lantaarnpalen aangingen. Wij waren de eersten die videogames speelden en de laatsten die liedjes van de radio op een cassettebandje opnamen bij de Avondspits. We rolschaatsten van Vrieswijk naar Mariënstein. We hebben de jaren ‘80 overleefd in neonkleuren, we programmeerden de videorecorder voordat iemand anders dat deed en leerden hoe we een floppy disk moesten gebruiken. Op de dikbuik-TV keken we Q en Q, Dukes of Hazard, Love Boat, Wickie de Viking en Toppop. We gingen naar het strand in overvolle auto’s zonder veiligheidsgordels of airbags, we hadden geen flatscreens, surround sound, iPads, Facebook en Insta. De brievenbus rammelde dagelijks: kranten, brieven met kleurige postzegels en ansichtkaarten waren onze lifeline naar de Grote Wereld buiten onze straat.
Als ik dit met weemoed aan mijn dochters vertel hoor ik ze denken: “Zieliiigggg!!”. Als ze al opkijken van hun mobieltje. De nieuwe tijd, net wat u zegt.