“In ons gezin is het heel belangrijk om niet zo snel te oordelen”
HEILOO - Noem het inlevingsvermogen, noem het goed burgerschap, noem het medemenselijkheid, verdraagzaamheid of.…Dit verhaal doet vooral een appèl op ‘niet-zomaar-(ver)oordelen’. Waarschijnlijk heeft iedereen wel eens meegemaakt dat je je ergens onprettig en onbegrepen beoordeelt voelt, vanwege een andere huidskleur dan wit, vanwege flaporen, opvallende kleding of wat ook. Soms is dat oordelen tersluiks, soms zichtbaar en hoorbaar. Dat laatste overkwam Sabine Stoelinga-Kother op 3 maart aan het eind van de middag bij het station van Heiloo.
DOOR: ED BAUSCH
Ze werd door omstanders aangeduid als ‘zwerver’, als ‘smerige GGZ-ster’. Het zat haar erg hoog en het raakte haar enorm, ook al omdat ze zich buiten kwetsbaar voelt nu haar uiterlijk anders is door behandelingen tegen kanker. “Waarom doen mensen zo, waarom zo makkelijk, ongefundeerd oordelen? Wat schiet je daar zelf mee op? ” Terwijl ze haar verhaal doet komt zoon Tim ook aan tafel zitten en slaat zijn arm om zijn moeder heen.
Berichtje op ‘Je Bent Heilooër als’ bracht heel wat op gang
Haar man, dochter en zoon steunden Sabine voluit toen ze heel emotioneel terugkwam van even boodschappen doen. In het stationsgebied voelde ze zich enorm gekleineerd en ‘veroordeeld’ doordat enkele personen om haar heen haar vanuit het niets bestempelden als ‘zwerver, dakloze’ en anderszins. Ja, ze had zich niet aangekleed zoals ze voor haar ziekte wel deed en ze heeft nog gemillimeterd haar door de kuren die ze moet ondergaan nadat in september borstkanker bij haar was ontdekt. Een gevolg van de behandeling kan zijn dat soms de ontlasting zomaar wegloopt. En dat gebeurde daar. “En toen begonnen die mensen zomaar wat te roepen naar me, ook luid en duidelijk hoorbaar voor anderen in de buurt. Toen ben ik zo vreselijk verdrietig geworden en gauw terug naar huis gegaan.”
“Mijn werk leerde me veel over inlevingsvermogen”
“Er is eigenlijk altijd wel een reden waarom iemand even ‘anders’ is of lijkt”, zegt Sabine. “En wat dan nog? Je kunt beter proberen te begrijpen waaróm iemand het even moeilijk heeft, dan zomaar je afwijzing ventileren. Ik heb lang in de thuiszorg gewerkt en dan leer je wel om vooral naar positieve punten te kijken, om te bemoedigen. Voor mij waren die gemakkelijk uitgesproken denigrerende opmerkingen bij het station heel moeilijk. Ik krabbel net weer een beetje op.”
Positieve berichten deden haar goed
“In ons gezin is het altijd belangrijk geweest om niet zomaar te oordelen over iemand, als je niet van de hoed en de rand weet. Haal een ander niet naar beneden om je eigen zelfgenoegzaamheid te voeden”, wil ze maar zeggen nu ze zich zo onprettig voelde over zinloos commentaar op haar verschijning. Intussen lijkt het met haar wel de goede kant op te gaan en zielig overkomen wil ze al helemaal niet. Ze heeft veel positieve berichten gehad op het bericht dat ze zelf had gepubliceerd. En dat deed haar enorm goed.
Onverdraagzaamheid
Is dit voorval een incident geweest, had Sabine gewoon de pech dat ze de verkeerde mensen trof op een verkeerd moment? Of worden we met zijn allen steeds onverdraagzamer? Wellicht helpt een verhaal als dat van Sabine om te realiseren dat achter elk vooroordeel een mens zit, met een eigen verhaal... Het leven is niet zwart of wit, maar gelukkig is er ook heel veel grijs.