Herman vindt er wat van

27 augustus 2021, 15:49 Algemeen

Toeval

Sprookjes bestaan niet. Dat wordt ons altijd geleerd. En dingen gebeuren bij toeval. Toevallig heb ik in mijn leven al heel veel dingen meegemaakt, die het ‘normale’ ontstijgen. Nu de vakanties achter de rug zijn en het gewone leven in Heiloo weer begonnen is wil ik u graag meenemen naar een waargebeurd verhaal.

Er was eens een ring. Een ridderachtig breed model van donker titanium met een gouden los ringetje eromheen, speciaal voor mij gemaakt. Als ik het warm had zat hij strak en als ik het koud had zat hij los. Als ik ging zwemmen deed ik hem dus altijd af. Tijdens een vakantie vergat ik dat een keer en ben ik hem verloren tijdens een zwempartij in een baai. Ik vond het jammer, maar liet mijn vakantie er niet door verpesten, want iets in mij wist dat ik de ring ooit weer terug zou zien. Elke dag ging ik terug naar die plek om te kijken of hij al gevonden was. Intussen had ik een zilveren ring gekregen die er qua vorm op leek. In de laatste minuten voor vertrek maakte ik nog snel een tekening met mijn naam en telefoonnummer erbij en bracht deze naar het restaurant in de baai. Binnengekomen kwam de Franse ober glimlachend aanlopen en hield een ring omhoog. “Deze is vanochtend aangespoeld op de plek waar jullie altijd zitten!” Mijn ring. De ober droeg zelf aan negen vingers een zilveren ring en in een vlaag van triomf gaf ik hem mijn nieuwe zilveren die wonderwel precies om zijn tiende vinger gleed én paste bij de andere negen. Toeval. Op toeval. Een sprookje toevallig?

U mag het zeggen...