Achter de schermen van het prikvervoer
‘Ik houd ervan om dingen te regelen, te zorgen dat het goed georganiseerd is en de uitvoering gesmeerd loopt. Het geeft me een goed gevoel als de chauffeurs steeds weer doen wat we hebben afgesproken. Ik vind het magnifiek – zoveel mensen zijn ermee geholpen en ik kan mezelf nuttig maken!’
Door Leonie Zwetsloot
Marianne Schippers (72 jaar) is in het voorjaar van 2017 als vrijwilliger bij het Trefpunt begonnen, toen zij via via gevraagd werd om mee te helpen bij het opzetten van het project ‘Trefpunt Expres’.
De auto waarmee uitstapjes met ouderen gemaakt worden staat al een poosje stil door de coronamaatregelen. Sinds 10 februari is de Trefpunt Expres in gebruik voor ‘prikvervoer’ - voor mensen die niet zelf naar de vaccinatielocatie kunnen gaan.
Twee schermen
Marianne legt uit hoe het werkt. ‘Mensen melden zich bij Sabine, die de receptie van het Trefpunt beheert. Sabine zet aanvragen in een schema: mevrouw AB op die datum, tijd en plek; ze noteert ook bijzonderheden. Als iemand bijvoorbeeld een rollator meeneemt moet ik dat weten, want niet elke chauffeur kan tillen!’ Marianne ziet op haar computerscherm thuis de lijst die Sabine bijhoudt. Op een tweede scherm heeft zij overzicht over de chauffeurs: wie is wanneer beschikbaar; wie rijdt alleen met de Trefpunt Expres, wie (liever) met eigen auto?
Zorgvuldig inplannen
Het lijkt simpel, twee lijsten combineren, maar het goed uitvoeren is in de praktijk niet eenvoudig en kan veel tijd kosten. ‘Ik houd rekening met de eigen corona-afwegingen die chauffeurs hebben, met wie ik 's ochtends vroeg kan laten rijden of juist niet - het prikken begint al om 8 uur en de mensen worden een half uur eerder thuis opgehaald. Soms moet ik vijf keer bellen voordat ik een chauffeur te pakken krijg. Er zijn er ongeveer 12 beschikbaar en ik probeer het werk een beetje eerlijk te verdelen. Als de afspraak rond is, stuur ik een mail met details voor de financiële administratie terug naar het Trefpunt, in verband met onkostenvergoeding en incasso. Alles moet kloppen.'
Desnoods in pyjama
Het prikvervoer is bepaald geen overbodige luxe: er zijn al bijna honderd vaccinatieritjes gemaakt! En nog een groot aantal in de planning. Marianne blijft er voorlopig druk mee. ‘Ik vind dit echt leuk om te doen. Ik heb veel contact met Sabine en Wanda van het Trefpunt, en daarom is het ook niet erg dat ik dit werk verder in mijn eentje doe. Als er nood zou zijn, nemen zij het van me over. Nu kan ik het heerlijk op mijn eigen manier doen, desnoods in pyjama achter de computer zitten, niemand die er last van heeft! Laat mij maar lekker achter de schermen werken.'
Kijk op www.trefpuntheiloo.nl/nieuws voor een uitgebreide versie van dit interview.