Visdief
Het is een warme zondagmiddag. Mijn broer en ik tuffen met ons bootje over de Wijde AA in Zuid-Holland. De gebrekkig aanwezige wind maakt loom.
We vissen al sinds de vroege ochtend en de snoeken happen niet toe. Als je niks vangt is de scherpte er na een tijdje wel even af.
Zeilbootjes met kinderen die les krijgen dobberen voorbij. Er zwemmen mensen bij de jachthaven en veel fietsers zie je een pauze nemen en pootje baden.
Nu is mijn broer altijd wel in voor een geintje of een leuk gesprek maar zelfs hij is nu al even stil.
Hij doorbreekt de voortkabbelende dag met een vraag. Wijzend over mijn schouder: “Wat is dat nu voor vogel Marco?” Ik draai rustig om en kijk slechts een halve seconde over mijn schouder. Tegen het licht in meen ik het silhouet van een Visdiefje te zien. De vogel staat geheel karakteristiek te bidden boven het water. Bij het terugdraaien van mijn hoofd zeg ik ietwat verveeld: “Ohh een visdiefje.”
Meteen daarna proest mijn broer een halve slok cola uit van het lachen en zegt: “Weet je het zeker? Ik denk dat je nog een keer moet kijken!”
Ik draai me om. Zet de zonnebril af, kijk beter en lach om mijn eigen onbenul.
“Oh ja leuk hoor Edward!” Ik zie twee kinderen over de dijk met een vlieger in de vorm van vogel rennen. Behalve deze uitbundige lach, vingen we niks die dag.
Toen ik weken later deze foto schoot van een biddende Visdief boven de Waterberging in Oudkarspel, stuurde ik hem aan mijn broer met de begeleidende tekst 'Vlieger'.