Klusjes
Ik geloof niet dat ik lui ben. Maar ik hou gewoon niet van klusjes. Het woord alleen al. Verkleinwoord. Bad news. 'Doe jij je huiswerkje?', 'Neem je derde vaccinatietje!', 'Loop jij even een marathonnetje?' of zelfs 'Zet jij even een koffietje?'... U hoort het al. Het klinkt niet, het klopt niet. Een klusje is een klus. En vaak een vervelende.
In mijn jeugd was het opruimen van mijn kamer zo’n klusje. Nou had ik de kleinste kamer in huis, een kamertje zou je kunnen zeggen (maar dat doe ik niet – zie boven) dus ik was zo klaar. Niet erg. Maar lepeltjes poetsen of Douwe Egbertspuntjes uitknippen was zo’n 'klusje' waar je echt een broer dood aan had.
En ook nu, als trotse huizenbezitter in Langedijk, ben ik nog niet van de klusjes af. Ik heb een prachtige haag aan de zuidkant, die elk jaar in juli een groeispurt maakt. Als ik ‘m zelf ga scheren wordt het schots en scheef, dus ik heb daar iemand voor. Die vertelde mij dat hij in november wel tijd heeft… Ok, zelf doen dan maar.
Het hozen van je boot, ook zo’n klus. Natuurlijk met de hand, met een speciaal daarvoor aangeschafte emmer. Even te lang wachten en je ‘skuit legt op zink’. Ho maar met hozen dan… Vuilnisbak aan de weg zetten. Waarom ben ik altijd te laat? Kunnen ze niet gewoon wat vaker die dingen legen? Of wat later? Lege potten en flessen.
Op een dag ga ik die allemaal kapot smijten in de daarvoor bestemde bakken. Echt. Ik ben niet lui. Maar ik hou niet van klusjes. Ik stel het gewoon nog een tijdje uitje.