Het stoten van een balletje
‘Ik werd meegenomen door een vriend. Hij zei: ‘Het wordt tijd dat we gaan biljarten, want jij hebt toch niks te doen nu je met pensioen bent.’ Zo kwam ik binnen; het bleek heel gezellig met al die dorpsgenoten, veel bekenden. Na een maand of vier, bij de wisseling van bestuursleden, werd ik als nieuwe voorzitter gevraagd. Ik begon januari 2020. Drie maanden later was er corona.’
Door Leonie Zwetsloot
Piet Otto (71 jaar) is voorzitter van Biljart Club Heiloo. De vereniging huurt de biljartzaal met zes biljarttafels in het Trefpunt al sinds de opening van het wijkcentrum. Vier dagdelen per week wordt in vaste groepen biljartcompetitie gespeeld. Piet heeft ondanks de beperkende maatregelen tijdens het afgelopen coronajaar niet stilgezeten.
Open voor eenzame ouderen
‘We zijn steeds bezig geweest met het organiseren van wat wel kan. Na de eerste lockdown was er een periode dat we op drie tafels mochten spelen, dan kon je afstand houden. Toen het Trefpunt later dicht ging, moesten we er helemaal mee stoppen. Geen competitie meer, geen vaste biljartgroepen. Voor de eenzame ouderen die wel in het wijkcentrum terecht konden, hebben we een of twee biljarttafels opengesteld. Ik kom bijna elke dag even langs; het is mijn taak als bestuurder om in de gaten te houden of het goed loopt. Soms zijn er drie man, soms vijf, maar de bar is gesloten en er is een heel stuk gezelligheid weg – alleen het stoten van een balletje blijft over!’
Banketstaaf
Om contact te houden met de vereniging schrijft Piet nieuwsbrieven. Per e-mail bereikt hij zo bijna alle honderd (!) leden, bij een enkeling loopt het mailcontact via de kinderen die het nieuws doorgeven. ‘Met kerst zijn we bij iedereen thuis langsgegaan met een banketstaaf; twee dagen rondrijden, samen met secretaris Joop, om honderd adressen (Heiloo, Alkmaar, Egmond) te bezoeken. Dat werd heel positief ontvangen.’
‘Jongeren’ en vrouwen
Biljart Club Heiloo bestaat overwegend uit oudere mannen. ‘Vaste groepen van maatjes bij elkaar. Vroeger zaten ze samen op school en zestig jaar later gaan ze samen biljarten. Zoals dat werkt in een dorp.’ Piet is hier zelf een goed voorbeeld van: ‘Ik ben een echte Heilooënaar. Ik weet nog dat er maar 3500 mensen in Heiloo woonden.’ Maar het dorp is gegroeid en het dagelijks leven is veranderd. Zo zou hij ook in de biljartclub graag meer verschillen zien: ‘jongeren’ (onder de 70!) welkom heten, én vrouwen. Hij vertelt enthousiast over de 26 dames die (vóór corona) kwamen leren biljarten. Ook dat wil hij graag opnieuw oppakken, als er hopelijk vanaf augustus weer gewoon gespeeld mag worden. Het bestuur is volop met de voorbereidingen bezig. ‘Het wordt echt leuk, ik zie er toekomst in!’
Kijk op www.trefpuntheiloo.nl/nieuws voor een uitgebreide versie van dit interview.