Brieven schrijven om onrecht te stoppen
AlgemeenHEILOO - Ze werden achter de tralies gezet omdat ze opkwamen voor vrijheid en gerechtigheid, voor een onterecht gevangen gezette vriend of partner. Omdat ze opkwamen voor homorechten, discriminatie aankaartten, protesteerden tegen misplaatst politiegeweld, omdat ze vals werden beschuldigd. In nog zoveel landen is dit de praktijk van alle dag. Amnesty Internationaal maakt van de Internationale Dag van de Mensenrechten, dit jaar op deze vrijdag 10 december, een internationale dag van brieven schrijven.
Brieven schrijven om onrecht te stoppen
Uit alle macht brieven schrijven aan de ‘leiders’ van landen waar de democratie, maar geen voet aan wal krijgt. Kaarten schrijven met bemoediging aan degenen die onterecht in de gevangenis zitten. Overal ter wereld komen mensen in kerken de brieven en kaarten schrijven. “Als maar een op de tien brieven iets voor iemand oplevert, als maar één kaart echt in handen komt van een misplaatst gevangene en hem of haar moed geeft om vol te houden. Dan ben ik blij dat ik een paar uur heb zitten schrijven.” Dat was de teneur woensdag in de Witte Kerk.
De hele dag door druppelden daar mensen binnen om aan een tafeltje te gaan zitten schrijven en schrijven. Aan advocaat Mohamed Baker die in Egypte zelf achter de tralies belandde omdat hij zijn vriend, die onterecht vastzat, wilde verdedigen bij de rechtbank. Aan Mexicaanse Wendy Galarza, die bijna ten koste van haar eigen leven om gerechtigheid vroeg voor de moordenaar van een vriendin, die voor mensenrechten streed. Aan tiener Mikita Zalatarou in Wit Rusland/Belarus, opgepakt nadat hij onbewust terecht was gekomen in een demonstratie tegen de vals verlopen presidentsverkiezingen. Hij probeerde alleen maar het vege lijf te redden, maar werd vals beschuldigd van het gooien van voorwerpen.
“Solidariteitsactie past ons goed”
Amnesty heeft al deze zaken goed uitgezocht en vraagt overal ter wereld aandacht voor degenen die onterecht vastzitten, in beroerde omstandigheden, waar martelingen eerder regelmaat dan uitzondering zijn. Witte Kerk-coördinator Isabelle Vermeij haalde de schrijfdag vorig jaar naar de Witte Kerk. “Zo’n actie met wereldwijde solidariteit past ons goed. Er worden bij ons zo’n tachtig pakketten met ieder tien brieven en kaarten ingeleverd. En daarnaast willen veel bezoekers een donatie geven om het versturen mogelijk te maken.”
Persoonlijke noot
Renee Caspers en haar oorspronkelijk Oostenrijkse man Erich Baburek zitten samen te schrijven. Erich kan wel eens twijfels hebben, maar doet toch mee: “Zouden ze in China nou echt zo’n brief openen, laat staan dat ze zich er iets van aantrekken?” Renee zegt dat er hoe dan ook kracht uitgaat van een internationaal sein van solidariteit, al was het maar omdat degenen die onterecht gevangen zitten weten, of van familie te horen krijgen, dat er ergens aan hen wordt gedacht. “Wat een geluk dat we in dit land wonen”, zegt Diny Aalberts, ze is net klaar met schrijven. “Op de kaarten heb ik wel geprobeerd een persoonlijke noot toe te voegen. Verder is het fijn dat er standaardbrieven zijn in het Engels en Spaans. Ik heb met mijn man ook wel gereisd in Afrika en heb gezien hoe moeilijk het leven kan zijn onder foute regimes.” Voor volgend jaar denkt de Witte Kerk ook jongeren meer naar de actie te trekken. Pogingen om, ook in eigen land, solidariteit hoog te houden. Bikkelhard nodig. Kijk ook op www.amnesty.nl.
